12. Eerste Les Toverdranken

Astoria draaide zich vlug om, mompelde: ‘Sisseltong’ en liep vlug naar de slaapzaal. Daar was iedereen al in diepe slaap. Astoria legde haar hoofd op haar kussen waarna ze zelf ook niet lang bij bewustzijn bleef.

De volgende morgen zat Astoria – net als de meeste eerstejaars – al vroeg aan het ontbijt in de grote zaal. Een oudere Zwadderaar duwde Astoria een stapeltje perkament in haar handen. ‘De lesrooster voor de eerstejaars,’ gromde hij toen ze hem vragend aangekeken had. Vlug had ze er eentje gepakt en het doorgegeven aan haar jaargenoten waar ze het liefst niet te veel woorden mee wisselen. Gelukkig kwam niet veel later Melchior binnen gelopen met achter zich aan zo’n beetje het hele derde jaar van Zwadderich. ‘Lekker geslapen?’ vroeg hij terwijl Melchior naast haar plaats nam. ‘Ging wel,’ zei ze afwezig. Haar zus en haar vrienden namen rond heen plaats.
Draco wierp haar een waarschuwende blik toe, alsof hij wilde vaststellen dat ze niets over zijn brief zou vertellen. Astoria draaide met ogen en gaf een onopvallend knikje.
‘Zag je Potter gezicht toen Draco die Dementor na deed,’ kraste Park trots toen ze een stuk toast pakte. Draco leek tevreden met deze aanbindende woorden en pakte zelf een croissantje. ‘Je hebt straks je eerste les Toverdranken, toch?’ vroeg Daphne Astoria. Astoria knikte. ‘Samen met Griffoendor, jammer genoeg. Maar we hebben gelukkig professor Sneep voor onze eerste les,’ glimlachte ze. ‘Samen Toverdranken samen met Griffoendor zei je?’ vroeg Draco grijnzend, ‘Dat word leuk,’ verzekerde hij haar.
Een klein uurtje later bleek dat Draco niets teveel gezegd had. Een zenuwachtige groep eerstejaars Griffoendors stonden voor de kerkers te wachten terwijl Astoria arriveerde met haar afdelingsgenoten.
De deur van de Kerkers vloog open de eerstejaars stroomde snel en angstig naar binnen. Het was koud en kil in het lokaal Toverdranken. In het lokaal stonden vierkanten donker houten tafels met daaronder vier houten krukjes. De achterste muur van het lokaal werd geheel bedekt met hoge kasten met planken die volstonden met glazen potten. De potten waren stuk voor stuk gelabeld en bevatten elk de meest vreemde en merkwaardigste voorwerpen; van padden ogen tot vampiertanden. Voorin het lokaal stond een groot houten bureau met daarnaast een grote zwarte ketel waarin een groene vloeistof rond kolkte.
De Griffoendor leerlingen waren tot dit moment nog nooit in kerkers geweest en leken zich er ongemakkelijk bij te voelen. Ze bleven dan ook allemaal zo dicht mogelijk bij elkaar en durfde bijna niet adem te halen.
Professor Sneep die voor de klas stond en een strenge blik op de leerlingen wierp maakten de sfeer er ook niet beter op. Astoria vond het allemaal hoogst amusant.
Toen ook de Zwadderaars – die een stuk meer ontspannen waren – hadden plaats genomen kwam pakte Sneep een lijst van zijn bureau en begon met het oplezen van de lijst met namen.
Toen hij klaar was tikte hij met zijn staf tegen het papier en het verdween. ‘Jullie zijn hier om de subtiele wetenschap en exacte kunst van het toverdrankenbrouwen te leren,’ begon hij. Sneep fluisterde bijna, maar toch verstonden ze elk woord. ‘Omdat daar weinige hersenloos stokgezwaai bij komt kijken, zullen velen van jullie nauwelijks geloven dat dit ook toverkunst is. Ik verwacht niet dat jullie de schoonheid van een zacht pruttelende ketel zullen waarderen, van de kringelende damp, de delicate kracht van vloeistoffen die door de menselijke aderen kruipen en de geest bedwelmen, de zintuigen begoochelen… ik kan jullie leren hoe jullie roem kunnen brouwen, glorie kunnen destilleren en zelfs de dood kunnen bottelen – als jullie tenminste niet zulke groten reuzelkoppen zijn als de meeste leerlingen.’ Opnieuw viel er een stilte.
De leerlingen hingen ademloos aan zijn lippen. Sommige uit angst – zoals de meeste Griffoendors – andere uit puur interesse, waaronder Astoria. Ze kon er niet precies haar vinger op leggen, maar de manier waarop deze man over toverdranken praten was haast met een soort liefde, die ze niet kon verklaren.