*7.2*~Verlaten

Aurora was al twee dagen haar kamer niet uitgekomen. Ik maakte me zorgen. Er moest iets gebeuren. Ik pakte de sleutel van Aurora's kamer en liep naar boven. Maar haar kamer was leeg. Ik rende direct naar beneden. Oké, ze was een stuk slimmer dan je op het eerste gezicht zou denken. Ik rende naar het bos en veranderde. Seth, wat is er? vroeg Leah. Aurora is niet in haar kamer. Ik rende een stuk over het pad toen ik haar spoor oppikte. Het liep richting de bergen. Ik kwam bij de grotten uit. Ik veranderde terug en zag Aurora achterin de grot liggen. "Alsjeblieft,
wees niet dood.", mompelde ik tegen mezelf. "Aurora, wordt wakker.", zei ik terwijl ik haar optilde. Plotseling hoorde ik een schattig geblaf achter me. Er stond een aller schattigst hondje achter me. Waar had ze die in godsnaam vandaan? Nou ja, maakte niet uit. Ik haalde mijn telefoon uit mijn zak. "Carlisle. Ik heb Aurora gevonden. In de bergen. Kom alsjeblieft, ik ben bang dat ze dood gaat." "Ik kom eraan.", zei hij. nog geen minuut later stond hij naast me. "Ze moet nu naar het ziekenhuis.", zei hij. Hij tilde haar op en ik veranderde vlug en ging met hen mee.

"Hey Seth.", zei Leah. Leah was veranderd. Sinds Aurora er was waren ze goeie vriendinnen en Leah... Ze was weer de Leah die ik kende van voor het hele wolf-ding. "Zal ik meegaan?", stelde ze voor. "Graag.", zei ik opgelucht.