Chapter 015|| Just walk away.

'Je mag niet meer met hem om gaan! Ik verbied het je en geen tegen spraak jongedame!' zei mijn moeder streng en wees met haar priemende vinger naar me. Alsof ik daarnaar zou luisteren...

'Jake?' 'Hier onder je.' fluisterde Jacob terug. Als ik niet bij hem mocht zijn in haar bijzijn, zou ik toch gewoon weg kunnen gaan? 'Je vangt me toch wel hé?' fluisterde ik bang. Het was best hoog, en ik zou nog graag nog een tijdje willen leven.

'Hierheen Jake.' lachte ik toen hij de andere kant op liep. 'Nee hoor, we gaan toch via het bos?' 'Ik mijd het bos liever jake, ik vind het daar eng.' mompelde ik kleintjes. Jacob liep naar me toe, sloeg zijn armen om mijn middel en gaf een kus op mijn slaap. 'Ik ben bij je, wat er ook gebeurd.' 'Voor altijd.'fluisterde ik.

'Wat als ze ons vinden Jake?' vroeg ik bang terwijl de voetstappen steeds dichterbij kwamen. 'Dan moeten ze eerst langs mij, maar ik denk niet dat het je ouders zijn, en ik denk ook niet dat je nu opgelucht adem kan halen.'

'I think the Hell is just started'