Gedachten.

We renden naar binnen toe, ondertussen waren we ook weer mens. We keken hoe Bella op de bank lag. Je zag dat ze heel veel pijn had en dat ze nu echt een enorme buik had. Gaat ze bevallen? Vroeg Seth. Ik weet het niet. zei Jacob verbaasd. Ik zei niets. ik zal alleen te kijken, meer kon in gewoon niet doen. Carlisle kwam binnen en rende op Bella af. Hij bekeek van alles. De buik, temperatuus en naar het hartje van de baby. Op dit moment kon ik het gewoon een monster noemen. Ik hoorde Bella weer gillen. Doe iets! Riep Edward. We kunnen niets doen. Zei Rosalie fel. Ik hoorde Bella nog steeds gillen, maar ik kon nog steeds niks. Totdat Jacob en Seth me op me rug klopte. Kom we gaan, we kunnen ze maar beter even alleen laten, zei Jacob. We liepen naar buiten en we werden weer wolf. We renden naar huis toe.

Ik was thuis en dacht na over wat ik die middag gezien had. Ik zag ook voor me hoe het kleine monstertje Bella's buik openscheurde. En er met ode ogen uitkwam en iedereen uit Seatle aanviel. Ik kreeg rillingen over me rug. Ik dacht nog lang na, en toen besloot ik dat ik er toch nog een keer heen zal gaan. Ik moet gewoon weten wat er nou aan de hand is. Ik werd weer wolf en rende door de bossen heen. Ik was er bijna en toen werd ik opeens op de grond gedrukt..