VI

Alice Potter

Het is stil in de coupé en ik weet dat iedereen naar ons kijkt, dus blijf ik uit het raampje staren. De regen tikt hard op de ramen en het is donker buiten.
Sirius' lach verbreekt de stilte. ‘Echt familie.’
Verbaasd kijk ik op en zie dan dat James net zoals ik uit het raampje aan het staren is, met zijn armen over elkaar geslagen.
Sirius zit breed grijnzend naast hem. ‘Wat was er eigenlijk?’
‘James denkt te mogen bepalen met wie ik omga,’ zeg ik en draai me weer terug naar het raampje.
‘Ze zat bij Secretus,’ mompelt James.
Geïrriteerd kijk ik hem aan. ‘Secretus?’
Sirius kijkt me verbaasd aan. ‘Sneep? Wat deed je bij die-’ Hij stopt even als ik hem boos aankijk. ‘Zwadderaar?’
Ik zucht en draai me weer naar het raampje. ‘Hij leek me wel aardig,’ mompel ik.
Sirius lacht even. ‘Grapje zeker?’
‘We zijn er,’ zegt Remus snel, voordat we echt ruzie krijgen. En als ik uit het raampje kijk, zie ik inderdaad een paar lichtjes van het perron. Ik sta op en loop snel de coupé uit. Ik hoor dat er iemand achter me aan komt en ik draai me om om hem weg te sturen, maar als ik zie dat het Remus is, kijk ik hem verbaasd aan.
‘Laat me gewoon met rust,’ mompel ik dan en loop de trein uit, de regen in.
‘Je moet je niks van ze aantrekken.’ Als ik opzij kijk, zie ik dat Remus naast me is komen lopen. ‘Ze hebben altijd al een hekel gehad aan Sneep, en andersom ook. Bovendien heeft James nog een extra reden om een hekel aan hem te hebben.’
Verbaasd kijk ik hem aan. ‘Wat dan?’
‘Zat hij alleen in die coupé?’
Ik schud mijn hoofd en grijns dan. ‘Lily? Is hij-’
Remus knikt. ‘Al een tijdje, ja.’
Ik lach even. ‘Volgens mij mag ze hem niet zo.’

We zijn bij de koetsen aangekomen en stappen snel in. De regen komt met bakken uit de lucht vallen en mijn gewaad is helemaal doorweekt. Teleurgesteld kijk ik ernaar. Remus lacht als hij me ziet kijken en geïrriteerd kijk ik op. ‘Vind je dat grappig?’
Hij knikt en als ik naar zijn gewaad kijk zie ik dat die helemaal droog is. ‘Hoe?’ Verbaasd kijk ik hem aan. ‘O…’ zeg ik als hij zijn toverstok pakt en een spreuk over mijn kleding uitspreekt. Hij grinnikt even en schudt zacht zijn hoofd.

De koets beint te rijden en ik glimlach als ik me besef dat dit jaar eigenlijk beter begonnen is dan de voorgaande jaren.

---
Bedankt voor alle namen trouwens Ik denk niet dat ik zoveel mensen nodig heb, maar wie weet
Oké, dit is echt heel erg laat; vooral als je bedenkt dat James het ondertussen alweer een beetje verpest heeft Maar dat hoofdstuk (II) was gebaseerd op een gesprek dat ik vorig jaar met mijn broer heb gehad, hetzelfde soort onderwerp. Voor dat gesprek gingen we eigenlijk niet echt met elkaar om.. En sindsdien heb ik echt een hele goede band met mijn broer, waar ik echt heel blij mee ben c: Dus ik vind het nu best wel kut om te lezen dat sommige van jullie (gelukkig niet iedereen) dat helemaal niet hebben. Ik wil eigenlijk alleen maar zeggen dat dat echt kan veranderen, misschien wel zomaar ineens...