9. Nieuwe Docenten, Nieuwe Afschuw

Maar haar aandacht werd afgeleid door het schoolhoofd, professor Perkamentus stond op om zijn toesprak te houden. Hij keek de leerlingen met een breedte glimlach aan en spreidde hartelijk zijn armen.
‘Welkom!’ zei Perkamentus. Het kaarslicht glimmerde in zijn lange zilveren baard. ‘Welkom voor een nieuw schooljaar op Zweinstein. Ik heb een paar mededelingen en een daarvan is nogal ernstig. Het lijkt me veter om die maar meteen te doen, voor iedereen beneveld raakt door dit uitmuntende feestmaal…’
Perkamentus schraapte zijn keel en vervolgde: ‘Zoals jullie ongetwijfeld weten, omdat ze de Zweinsteinexpres al hebben doorzocht, verblijven enkele Dementors van Azkaban op ons schoolterrein, in opdracht van het Ministerie van Toverkunst,’
Hij zweeg even en Astoria kreeg het idee dat Perkamentus niet zo gecharmeerd was van deze wezels. Hij bleek niet de enige want er weerklonk een soort huivering door de zaal bij deze mededeling.
‘Ze zijn bij alle ingangen van het terrein gestationeerd,’ vervolgde Perkamentus, ‘en ik wil bendrukken dat, zolang ze hier zijn, niemand de school zonder toestemming mag verlaten. Dementors laten zich niet foppen door trucs of vermommingen – en zelfs niet door Onzichtbaarheidmantels,’ voegde hij er terloops aan toe. Een vreemde specifieke toevoeging vond Astoria. ‘Een Dementor is ongevoelig voor smeekbeden of excuses. Zo is zijn aard. Daarom waarschuw ik iedereen: geen ze geen aanleiding om iemand kwaad te doen. Ik vertrouw erop dat de klassenoudsten en onze twee nieuwe Hoofdmonitors, zowel bij de jongens als de meisjes, ervoor zorgen dat er geen leerlingen met de Dementors in aanvaring komen,’
Niemand reageerde op deze opmerking. Hoewel Astoria vond dat Draco iets bleker leek te worden dan normaal.
‘Om op een wat vrolijker onderwerp over te stappen,’ zei Perkamentus, ‘zou ik graag twee nieuwe leraren in ons midden willen verwelkomen. Om te beginnen professor Lupos, die bereid was om de vacature post van leraar Verweer tegen de Zwarte Kunsten op zich te nemen,’
Een klein applausje volgde. Waar de meeste Zwadderaars overigens niet aan meededen. Potter en zijn gevolg zagen blijkbaar hun kans om op te vallen en klapte het hardst van de hele zal. Een man in een sjofel versleten gewaad glimlachte kort naar de leerlingen. Professor Sneep wierp de man een dodelijke blik toe, wat ze op haar beurt wel weer kon waarderen. Zulk uitschot moesten ze toch niet aannemen als docent. Een docent hoorde waardig en eervol te zijn.
‘Wat de tweede benoeming betreft,’ vervolgde Perkamentus toen het lauw applaus was weggestorven, ‘moet ik jullie helaas meedelen dat professor Staartje, onze leraar Verzorging van Fabeldieren, aan het eind van vorig schooljaar met pensioen is gegaan om meer aan tijd te kunnen doorbrengen met zijn resterende ledematen. Tot mijn genoegen zal zijn plaats echter worden ingenomen door niemand minder dan Rubeus Hagrid, die erin heeft toegestemd om naast zijn werk als jachtopziener ook deze baan als leraar op zich te nemen,’
Toen Perkamentus was uitgesproken klonk er een donderend applaus, zoals verwacht afkomstig van de afdelingstafel van Griffoendor. Draco daarentegen had een verwrongen gezicht getrokken. ‘Een halfreus, een ongeschoolde halfreus! Ze laten hier ook iedereen les geven. Wacht maar tot mijn vader hier van hoort,’ siste hij kwaad.
‘Nou, dat waren alle belangrijke mededelingen,’ zei Perkamentus. ‘Laat het feestmaal beginnen!’
De gouden borden en bekers die voor hen stonden werden plotseling gevuld met eten en drinken. Astoria, die spontaan haar eetlust had vergeten toen ze Korzel en Kwast alles naar binnen had zien schrokken, schepte een handje aardappels op haar bord en begon deze in kleine stukje te prikken. ‘Geen honger?’ vroeg Melchior die haar vragend aankeek. Astoria schudde haar hoofd. ‘Begrijpelijk,’ glimlachte Melchior die zijn ogen naar Korzel en Kwast liet afglijden.