8. Zwadderich, hier kom ik

Professor Sneep zetten zwijgend een kruk met vier poter neer. Op de kruk legde hij een puntige tovenaars hoed, die gerafeld en ontzettend smerig was en vol opgenaaide stukken zat. Daphne had nooit veel willen loslaten over de indelingsceremonie. Wel had ze Astoria altijd op het hart gedrukt dat ze zich vooral geen zorgen moest maken. Op dat moment begon de hoed te zingen:

Zo oud en stoffig als ik ben,
Vervul ik mijn taak,
Elk jaar verdeel ik iedereen,
In de afdeling naar keus,
Ik zie je verleden,
Je toekomst en heden,
Voel elke eigenschap,
Doorzie je tot op het bot,
Ik ben de sorteerhoed van weleer,
En zal je verdelen,
Keer op keer,
Allereerst hebben wij Ravenklauw,
Slim en vlijtig,
Lezen hun boeken heel trouw.
Vervolgens komen we bij Huffelpuf,
Hardwerkend en zeer vriendelijk,
Dat maakt hen heel verdienstelijk,
Opgevolgd door Griffoendor,
Moed en ridderlijkheid,
Aan een stuk door,
Wij sluiten af met Zwadderich,
Waar alleen sluwe lui,
Zich thuis voelen zou,
Laat het jaar beginnen maar,
Zet me op je hoofd,
Speel ik het indelen klaar!

De zaal barste in spontaan applaus uit toen de hoed was uitgezongen. Hij boog naar de vier tafels en verroerde zich niet meer. Sneep stapte naar voren, met een rol perkament in zijn hand.
‘Als ik je naam zeg, zetten jullie de hoed op en gaan op het krukje zitten om ingedeeld te worden,’ zei hij. ‘Alsem, Myrthe!’
Een mager meisje met lang blond haar maakte zich uit de groep eerste jaars los en liep nerveus naar het krukje toe. Pakte de hoek en zetten deze op haar hoofd. Enkele minuten bleef het stil – ‘RAVENKLAUW!’ riep de hoed.
De blauw versierde afdelingstafel barste in luid gejuig los en Myrthe wipte opgelucht van het krukje af, waarna ze plaats nam aan de afdelingstafel.
‘Beulsvreugd, Artur!’
Een jongen met net bruin haar en een aardappelneus stapte naar voren en zetten de hoed op zijn hoofd – ‘ZWADDERICH!’ De tafel van Zwadderich juichte vrolijk.
‘Bijvoet, Rutger!’
‘HUFFELPUF!’
‘Dalfsen, Igor,’ werd bij Ravenklauw ingedeeld. Ook hij werd warm onthaald door de afdelingstafel van Ravenklauw.
‘Duivelsdrek, Cybelle!’ Een meisje met kastanje bruine haren en een bleek gezichtje stapte naar voren. ‘ZWADDERICH!’ luidde haar advies. Vrolijk nam ze plaats tegenover Artur Beulsvreugd aan de tafel van Zwadderich.
‘Fenegriek, Sander!’ Fenegriek was de eerste die bij Griffoendor werd ingedeeld en de goud en rood versierde tafel bulderde los in een applaus.
Astoria werd nu toch wel lichtelijk zenuwachtige het zou niet lang meer duren voor zij aan de beurt was en ze wilde perse bij Zwadderich belanden.
Na ‘Grave, Kelly!’ en ‘Geelwortel, Jorris!’ die beide bij Huffelpuf werden ingedeeld was Anderling eindelijk bij haar aangekomen.
‘Goedleers, Astoria!’ Astoria liep zo waardig mogelijk naar voren. Ze wist dat verschillende ogen – onveranderde van de Zwadderaars – haar scherp in de gaten hielden. Astoria nam plaats op het krukje, zetten de hoed op haar hoofd en wachten af.
‘Nog een Goedleers,’ mompelde een klein stemmetje in haar oor. ‘Je zuster Daphne was een duidelijke Zwadderraar, leek erg op haar vader. Maar jij beschikt over zoveel meer kennis. Ravenklauw zou je zeker kunnen helpen met het ontwikkelen van deze gave.’ Deel me nu maar gewoon in bij Zwadderich idiote hoed dacht Astoria die lichtelijk zenuwachtig begon te worden. ‘Stomme zei je?’ hoorde ze het stemmetje zeggen. Astoria kreeg het benauwd. Kon de hoed haar gedachten lezen? Nee nu zou hij haar natuurlijk nooit meer indelen bij… ‘ZWADDERICH!’ klonk het door de zaal.
Opgelucht kwam Astoria overeind en liep met zekere stappen richting haar afdelingstafel waar Daphne toelachte. Draco en Blaise wierpen haar ieder een waarderende blik toe die zij met een glimlach beantwoorden.
Vanaf de afdelingstafels zag het indelen er een stuk minder indrukwekend uit dan het vanaf de groep eerstejaars had geleken.
Het indelen ging in snel tempo verder. ‘Harper Hondendraf’, ‘Marjolein Hysop!’ en ‘Rabia Laurier,’ waren nog drie andere aanwinsten voor Zwadderich.
‘Molm’… ‘Mullum’… ‘Munt’… ‘Odega’… ‘Peins’… ‘Rottum’… ‘Salvert’ en ‘Sijmen Sikkepit’ – hij was ook nieuwe Zwadderaar. Zo ging het maar door en de groep eerstejaars werd steeds kleiner tot er nog maar twee eerstejaars over waren. Het meisje, Regina Valster – die de hele tijd verliefde blikken naar de afdelingstafel van Griffoendor wierp, werd tot haar oorverdovende geluk bij Griffoendor in gedeeld.
Als laatste stond werd ‘Melchior Wolfskers!’ naar voren geroepen. Hij liep leek geen enkel spoor van nerveusiteit te bevatten en dat bleek ook niet nodig. Want zodra hij de hoed opzetten riep deze: ‘ZWADDERICH!’ en kon Melchior rustig naar onze afdelingstafel lopen waren hij recht tegenover me plaats nam.
Vervolgens rolde Sneep de rol perkament op en nam de sorteerhoed mee. Op het moment dat professor Sneep weer plaats had genomen aan de lerarentafel ging de grote deur voor een tweede keer open. Professor Anderling gevolgd door Harry Potter en Hermelien Griffel kwamen binnen geschuifeld. ‘Potter wilde weer eens een helden entree maken,’ legde Draco uit toen Astoria hem vragend aankeek. Daphne had haar al veel verteld over Potter en zijn vriendjes. Vorig jaar had hij zo nodig met een vliegende auto op school moeten komen, omdat de Express kennelijke niet goed genoeg voor hem was. Verschillende leerlingen wezen naar hem en mompelde over zijn flauwvalactie. Het feit dat Potter kennelijk niet het entree had gemaakt die hij hoopte – en nu ongemakkelijk naar zijn plaats schoof – amuseerde Astoria ten zeerste.