11. De twee wandelende rampen.

Zijn perfectie, de elegantie, de snelle reflexen, het teken, de onmenselijke kracht…

Ik kreunde en sloeg mijn hoofd tegen mijn net gegipste pols. Stomme nieuwe leerling met zijn stomme onmenselijke kracht. Als hij er sportief uit zag, of spieren had, zou ik er niet zo over nadenken. Maar Bill was geen van beide, hij was erg mager en het is onvoorstelbaar dat hij een bal zo hard zou kunnen slaan.

Ik kon Bill maar niet uit mijn hoofd krijgen. Ik heb nog nooit zoveel aan een jongen gedacht, in een goede of slechte manier. Ik vind hem niet eens leuk! Waarom wereld? Waarom moet jij mij zo martelen?

Gelukkig hoefde ik hem niet te zien tot volgende week. De dokter heeft mij een paar vrije dagen gegeven omdat mijn pols zo erg pijn doet. Ik heb vier dagen doorgebracht zonder aan Bill te denken, of aan de vreemde dingen die gebeuren als hij in de buurt is. Hij verscheen ‘s nachts ook niet bij mijn raam. Voor het eerst in maanden voelde ik mij veilig.

Maar het duurde niet lang voordat het weekend ten einde was en ik weer naar school moest. Ik zag tenminste een gezicht dat ik al een lange tijd niet gezien had.

“Aiden” gilde ik toen ik zag dat aan het tafeltje naast de mijne mijn beste vriend zat, “je bent terug!”

Aidens groet was minder enthousiast, “Wat is er met jou gebeurd?” vroeg hij terwijl hij het haar uit zijn gezicht veegde.

Ik keek naar mijn pols. Natuurlijk wist Aiden niet dat ik mijn pols had gebroken, of dat er een nieuwe leerling was op deze school die een persoonlijke wraakactie tegen mij was begonnen.

“Oh, dit?” Ik zwaaide met mijn gewonde pols “ik heb een ongeluk gehad tijdens gym. Mijn vangkunsten waren niet zo goed als ik dacht.”

Aiden lachtte terwijl ik ging zitten. “God, wij zijn een paar.”

“Weet ik” ik lachtte terug en keek rond. Bill was er niet, nog niet.

“Hey, mag ik op je gips schrijven?” vroeg Aiden toen hij een watervaste stift uit zijn tas haalde.

“Natuurlijk, als ik ook op jouw gips mag schrijven.” zei ik en keek toe hoe hij grappige tekstjes op mijn pols schreef. Na een tijdje gaf hij mij de pen en schreef en tekende ik wat dingen op zijn been, heel slecht met mijn linkerhand. Ik ben rechtshandig en dus was het niet zo handig dat ik mijn rechterpols brak.