Part 13
“Jay, dit zijn Bill en Tom. Ze waren mijn buurjongens in Hamburg en ze zijn nu hier komen wonen,” glimlachte ik en keek toe hoe ze handjes schudden. “Dit is Jay,” glimlachte ik naar de tweeling. Het was vast niet meer nodig om te zeggen wie hij voor me was. “Hebben jullie zin om uit eten te gaan vanavond?” vroeg ik snel.
“We vertrekken naar Rusland vanavond,” begon Tom gevolgd door Bill die zijn zin afmaakte. “Wauw! Geweldig!” grijnsde ik. “Nou ehm, ik geef jullie mijn nummer en dan bel je maar als jullie terug zijn. Taylor wil jullie vast ook wel terug zien. Oh en sms je e-mailadres,” ratelde ik terwijl ik een notapapiertje uit mijn agenda scheurde en mijn gsm nummer krabbelde. Ik schreef er voor de zekerheid nog eens Emma S. onder. “Doen we zeker,” glimlachte Tom. “Oh het is zo fijn om je terug te zien! Alsof we nu een klein stukje Duitsland hier hebben,” lachte Bill breed. Ik lachte en sloeg mijn armen om hem heen. “Ik heb jullie echt gemist,” glimlachte ik op mijn weg van Bill naar Tom zijn armen.
“Vergeet niet te bellen!” riep ik nog toen onze wegen scheidden aan de uitgang van het gebouw. “Dat ging heel anders dan verwacht!” glimlachte ik opgelucht en kneep in Jays bovenarm. “Beter?” “Veel beter.”
Er zijn nog geen reacties.