In de boom

Bijna viel ik uit de boom. Van schrik slaakte ik een gilletje. Gelukkig kon ik me nog net vastgrijpen aan de dichtsbijzijnde tak. Hoe, in vredesnaam, was ik hier gekomen? Net stond ik nog op de grond, en nu zat ik hier, in een boom.. Van angst kreeg ik kippenvel.
Toen hoorde ik geblaf. De hond die me achterna zat, was me ingehaald. Ik zag hem tussen de bomen voorbijrennen. Gelukkig, die was ik kwijt. Maar wat moest ik nu? Verward ging ik nog eens na wat er nou precies gebeurd was.

Ik was aan het tekenen aan de keukentafel voor het raam. Die tafel met dat vervelende dikke tafelblad, waar mijn broer ooit zijn naam in gekrasd had. Ik voelde de scherpe randjes in mijn elleboog prikken. Nou ja, tekenen, meer staren naar een blanco papier, want ik had totáál geen inspiratie. Zuchtend keek ik naar buiten. Mijn broer was met zijn vrienden aan het voetballen op het pleintje Hij stond boos naar mij te wenken. Shit. Snel sprong ik op. Ik had niks gehoord! Ik rende naar buiten en hijgend hield ik stil voor mijn broer, Tim. Mijn broer speelde altijd de baas over mij. Zo was het al gegaan zolang als ik me herrinerde. 'Pak de bal.' Beval hij.
Hij was twee jaar ouder, dus kon ik niet tegen hem op. Mijn ouders wisten hier natuurlijk niets van. Als ze het geweten hadden, waren ze erg boos geweest. Ik kon het ze natuurlijk vertellen, maar ik was bang voor Tim. Dus sloop ik de tuin van de buurman in en pakte ik de bal. Zoals ik al verwacht had, begon er op dat moment een hond te blaffen. Angstig gooide ik de bal naar mijn broer (hij en zijn vrienden lagen dubbel van het lachen) en rende door de straat. Toen ik bij het park kwam, kon ik echt niet meer. Ik weet nog dat ik dacht; 'Help me.' En toen zat ik opeens in deze boom.

Terwijl ik daarover nadacht, herrinderde ik me iets..

Wat zou ze zich herrinderen? Als je het raadt, krijg je een virtueel boterbiertje met gember van me!Het mag ook zonder gember