Hoofdstuk 21

Jake en ik zijn een wachtronde aan het lopen. Sam wil dat ik dat leer, nu ik een wolf ben. We weten nog steeds niet hoe het komt dat ik een wolf ben en ik begin steeds meer kleine verschillen te merken tussen mij en de rest. Bijvoorbeeld, de lengte van mijn haar heeft geen invloed op mijn vacht en ik kan mijn emoties beter onder controle houden. Jake denkt de hele tijd aan Bella. Ik denk niet dat het nog lang duurt voor hij haar wil opzoeken en als we weer naar zijn huis gaan krijg ik gelijk. 'Ik wil naar haar toe,'zegt Jake. 'Dacht ik al,'zeg ik. 'Kun je je wel inhouden als je Alice ziet?''Ik zou niks doen Bella pijn te doen, ook niet op die manier.''Moet ik meegaan? Ik kan me denk ik beter beheersen dan jij.''Ja graag. Je houdt me altijd wel rustig.'zegt hij lief. 'Ik houd van je,'fluistert hij en hij kust me liefdevol. 'Ik ook van jouw, wees maar niet bang,'lach ik. 'Kom, laten we gaan.'

We gaan naar Bella's huis. We lopen naar haar voordeur en weer die sterke lucht komt me tegemoet. Ik deins even achteruit en begin licht te trillen. 'Rustig, het komt goed,'zegt Jake tegen me. Jake doet een stap naar voor en druktop de bel. Bella doet de deur open en lijkt blij dat Jake er is. 'Wat doe je hier? Ik dacht dat je me niet kon beschermen,'zegt ze verbaasd. 'Kan me niks schelen, ik wilde gewoon weten of het goed met je ging,'zegt Jake. 'Hoe is het met je?'vraag ik Bella. 'Het is alleen Alice en ik ben blij dat ze er is,'antwoord Bella. 'Hoelang blijft ze?'vraagt Jake scherp. 'Het is een open uitnodiging. Ze mag blijven zolang als ze wil,'zegt Bella fel. Ik ga op de bank zitten en Jake blijft staan. De telefoon gaat. Jake loopt er naartoe en neemt voor Bella op. 'Hallo, met het huis van chef Swan,'zegt hij. '...Nee, die is er niet, die is naar een begrafenis...''Hallo, mag ik de telefoon zelf niet meer opnemen?'vraagt Bella. 'Wie was het?''Het was Carlisle en hij vroeg niet naar jouw.' Er komt een klein meisje met een bleke huid en gouden ogen binnenlopen. De geur die om haar heen hangt is ondragelijk. Ik schrik ervan hoe mijn lichaam erop reageert. Ik begin weer te trillen en Jake komt vlug naar me toe gelopen. Het meisje, waarvan ik denk dat het Alice Cullen is, kijkt naar me op een oplettende manier. 'Kan zij zich wel beheersen? Maar... Bella, Edward denkt dat je dood bent, hij gaat naar de Volturi.' Bella weet blijkbaar waar ze het over heeft, want ze raakt in paniek. 'Waarom?'vraagt ze. 'Hij was aan de telefoon, want Rose had hem van mijn visioen vertelt. Nu denkt hij dat Charlie naar jouw begrafenis is.' 'We moeten naar hem toe,'zegt Bella. 'Bella, hij heeft je in de steek gelaten. Waarom zou je nu je leven voor hem wagen?''Ik wil niet dat hij naar de Volturi gaat omdat hij zich schuldig voelt. Hij wist dat ik ooit dood zou gaan, dus hij heeft er niks mee te maken. Als ik nu niks doe vergeef ik het mezelf nooit Jake!' Ze haalt ergens een briefje vandaan en schrijft snel iets op voor Charlie. 'Bella, denk aan je vader, je vrienden... Aan mij. Je kunt nu niet weg, niet na wat er met Harry is gebeurd. Blijf, alsjeblieft.''Dag Jake.'zegt Bella kil terwijl ze bij Alice in de auto stapt.