Het perron

De trein kwam schokkend tot stilstand. Hermelien stond op, "Kom mee, ik heb geen zin om weer uit te komen op Londen". Op het perron staarde iedereen naar me, Hermelien sloeg beschermend haar arm om me heen om me aan alle nieuwschierige blikken te ontrekken. Samen liepen we naar Daan en Ginny die in een discussie met Simon waren verwikkeld.
Moest je nou perse zo gemeen zijn? vroeg Ginny.
O, nu ben ik gemeen, ik hoopte op een beetje steun van mijn vriendin en dan stuurt ze me een uil met de boodschap dat het uit is zonder een enkele reden.
Er is wel een reden maar die mag ze niet vertellen, riep Ginny wanhopig.
Laat maar Ginny, zei ik, hij begrijpt het toch niet.
Inderdaad, ik begrijp er niks van, vorige keer in de trein zei je dat je me zou gaan missen, in de vakantie dump je me, en nu barst je in huilen uit als ik zeg dat je niet meer om me geeft, wat valt daar aan te snappen?
Als ik de reden kon vertellen zou je het begrijpen.
Waarom vertel je het dan niet?
Het is verboden, ik zou ze in gevaar brengen.
Ze? Wie zijn ze?
Dat mag ik ook niet vertellen.
Laat maar je mag niets vertellen, zei hij verbitterd en hij beende kwaad weg.
Malfidus en een nog een paar zwadderaars hadden het gesprek gevolgd.
Horen jullie dat?, riep Malfidus, Anne luisterd naar de regels, misschien moeten we de ochtendprofeet een uil sturen met dit wereldnieuws.
Sommige regels mogen niet gebroken worden Malfidus, zei ik.
Dat dachten de bedenkers van de schoolregels ook, zei Zabini.
Sommige regels zijn gevaarlijk als ze gebroken worden.
Tuurlijk, zei Malfidus, vertel ons eens waarom heb je Simon gedumpt?
Dat gaat je niks aan. Ik draaide me om en stapte samen met Daan, Ginny en Hermelien een koets in.
Wat heeft ze toch tegen me? vroeg Malfidus. Ginny keek me veelbetekenend aan, hij wou het geheim houden maar het was algemeen bekend dat Malfidus mij vanaf mijn tweede jaar leuk vond.
Volgens mij vindt ze je een grote kwal, zei Zabini.
De rest van het gesprek kon ik niet meer verstaan omdat de koets ratelend wegreed.