Chapter 15

Embry pov.

Ik hoorde de anderen plezier hebben met elkaar maar ik kon niet mee doen hoe graag ik ook wou ik voelde me zo eenzaam, ik zat afgezonderd van de groep naar de zonsondergang te kijken. Ik hoorde dat iemand mijn kant op liep maar ik had geen zin om om te kijken of er aandacht aan te schenken. De persoon plofte sierlijk naast me het voelde anders ik voelde me stilaan minder eenzaam. Toen hoorde ik de stem naast me praten en toen gebeurde er iets.

Jenna pov.

Ik liep richting embry, ik was wel wat nieuwsgierig naar hem. Toen ik bij hem kwam plofte ik sierlijk naast hem in het zand. Er kwam een lekker warme gloed van hem af die ik ook bij jake had maar niet zo sterk als nu. Ik kan het niet omschrijven maar ik voelde ook zijn eenzaamheid maar raar genoeg verdween het met kleine beetjes. Ik wou iets zeggen en bedacht me wat ik hem zou zeggen. We keken alle twee in trance naar de ondergaande zon. “Fascinerend vind je niet”. Zei ik nog steeds kijkend naar de zon die langzaam de dag verlaat en het water die haar golvend in slaap wiegden. Toen hij begon te praten klonk zijn stem schor van het vele zwijgen maar het was het mooiste geluid wat ik ooit gehoord heb. “ Het geeft je rust. Ik zit hier elke avond te wachten tot het lege gevoel in mijn binnenste eindelijk opgevuld raakt”. ik luisterde gefascineerd naar zijn stem en keerde traag mijn hoofd in zijn richting. “ hey ik ben Jenna, en wie is deze speciale jongen als ik vragen mag”. ik wist het wel hoe hij heette maar het was een klein excuus om zijn mooie stem nog eens te horen.