Peron 9 3/4

Hermelien, Ginny en ik hadden onze koffers naar beneden gebracht en zaten nu aan het ontbijt. Ik kan niet wachten tot we weer op zweinstein zijn, zei ik.
Vind je het hier niet leuk? vroeg Hermelien.
Jawel, maar zweinstein is toch anders, daar is Daan ook.
En Sneep, zei Harry die net binnenkwam.
Die ben ik intussen wel gewend.
Nou ik vind hem nog steeds een zak.
Dat ik aan hem gewend ben betekend niet dat ik hem aardig vindt.
Je hebt gelijk, ik verheug me eigenlijk ook wel weer op zweinstein.
Voor jou gaat het echt niet makkelijk worden, zei Hermelien.
Wat bedoel je?
Nou er is een grote groep mensen die geloofd dat je onzin uitkraamt over dat jeweetwel is teruggekeerd.
Nou het zou de eerste keer zijn dat mensen gemeen tegen me zijn, zei Harry.
Kom op, eet nou op, we vertrekken bijna, zei mevrouw Wemel.
De begleiders druppelde een voor een binnen. Waar blijft Severijn nou? vroeg Dolleman, we gaan wel zonder hem.
Er stond een auto voor de deur, gelukkig scheen de auto magisch vergroot te zijn zodat we er allemaal in pasten.

Het was druk op het station, we renden omste beurt op peron 9 3/4 af. Zodra we op het peron stonden renden er twee jongens op ons af. Daan omhelsde me en terwijl Simon en Ginny lachtte, toen Daan Ginny ook omhelsde stonden ik en Simon even ongemakkelijk tegenover elkaar. Zullen we een coupé zoeken? vroeg Daan, anders zijn ze allemaal bezet.
Ja, zei ik blij met deze manier om te ontsnappen uit de benarde situatie waarin ik me nu bevond.