Amelia(L)

eindelijk komt ryan eraan. 'zullen we vanavond wat gaan doen?'vraag ik, 'nee, ik heb een date'zegt hij. ik zucht. hij altijd met z'n date's volgens veel meisjes is hij de zogenaamde mooiboy maar ik zie hem gewoon als broer. ik pak het boekje met activiteiten voor me, mijn oog valt op het -harp spelen- vroeger had ik dat heel veel gedaan maar na mate ik ouder werd vergat ik het. ik sta op en loop weg, 'liefje wat ga je doen'roept mijn moeder me na, 'ik ga harp spelen'zeg ik. ik kijk om en zie een glimlach op mijn moeders gezicht, vroeger was mijn moeder heel trots dat ik zo "goed" harp kon spelen. zelf speelde ze viool. we speelden vaak samen maar na mate ik ouder werd. wou ik niet meer en begon ik met fotograferen. dat doe ik nog steeds. alleen heb ik mijn fototoestel niet mee wat natuurlijk dom is. ik loop naar de zaal waar de lessen zijn, er staan wat oudere vrouwen voor de deur te wachten, ze kijken me raar aan, 'weet je zeker dat je hier goed bent, dit zijn harp lessen'zeg één van de vrouwen, en ik weet nu al dat ze grofgebekt zijn. 'ja, daar kom ik voor'zeg ik zo beleefd mogelijk, binnenin mij kookt het van de woede, maar je kunt beter geen ruzie krijgen met oude bekakte rijke dames, hoever je het dames kunt noemen dan, de deur gaat open en mijn oog valt meteen op de mooie zilverkleurige harp in het hoekje van de kamer. na een paar vrouwen loop ik naar binnen, 'ik ben amelia'zeg ik, terwijl ik merk dat de vrouw me van top tot teen bekijkt. 'ik ben sandra'zegt ze, ik loop naar binnen en ga bij de zilveren harp zitten