|| 1 || Destany Jones

Ik was op weg naar mijn nieuwe woonplaats La Push. Ik wou eigenlijk niet verhuizen maar het moest. Ik had astma en dus moest ik naar een rustige omgeving gaan met veel bomen. Ok ik snap dat ze echt moeite heeft gedaan om dit te vinden, maar kon ze niet naar iets met wat meer zon. In La Psuh regent het bijna het hele jaar door. Helaas kon ik er niks aan doen en was ik dus wel verplicht om te verhuizen. Ik keek naar buiten en zag het bordje 'welkom in La Push' staan. Nu was het officieel. Ik woonde niet langer meer in New York. Ik ha er zo geen zin in. Hoe kwam die dokter op het idee om hier naartoe te verhuizen. Ik moest al mijn vriendinnen achterlaten. Mijn moeder stopte bij een klein houte huisje. "Waarom stoppen we mam" vroeg ik. "Dit is ons nieuwe huis". Dit kon niet waar zijn. Ik heb nog nooit in zo'n klein huis gewoond en dat was ik ook niet van plan om te doen. "Dit meen je niet mam. Zeg dat dit een zieke grap is". Ze keek me boos aan. "Nee dit is geen grap. Ik hoopte dat je wat blijer zou zijn. ik heb echt heel veel moeite moeten doen om dit huis te vinden voor jou. Dus hou je mond en help mee met alles naar binnen brengen" zei mijn moeder. Ik hielp mee met de spullen naar binnen te brengen. Ik wou een van mijn koffers meenemen toen mijn moeder die ineens uit mijn handen pakte. "Mam wat doe je" vroeg ik verbaasd. "Jij mag je kamer nog niet zien. Ik zet daarom jouw spullen in je kamer". Ik knikte begrijpend. Ik hoopte wel dat ik een grote kamer zou krijgen. Ik had namelijk best veel spullen. Na ongeveer een uur of 2 stond alles in huis. Ik had tussendoor een paar keer geprobeerd om boven naar mijn kamer te gaan kijken, maar het was niet gelukt. "Mam mag ik nu eindelijk mijn kamer zien" vroeg ik nieuwsgierig. "Ja ga maar kijken. Een van je koffers staat voor de deur". Ik liep zo snel mogelijk naar boven. Ik zag mijn koffer al staan. Ik liep mijn kamer in. Ik zag al meteen dat dit de grootste kamer was in het hele huis. Ik was echt blij. Ik rende meteen weer naar beneden. "Bedankt mam. Ik ben echt blij met mijn kamer". Ze glimlachte. "Ik ben blij dat je het mooi vind. Ga jij de buurt maar verkennen. Ik pak alles wel uit".
"Bedankt mam. Tot straks". Ik liep naar buiten. Het regende gelukkig niet vandaag. Ik begon gewoon wat rond te lopen. Na ongeveer een kwartier te hebben gelopen kwam ik bij een strand uit. Er zaten niet veel mensen op het strand. Ik besloot om maar weer terug te lopen. Ik had geen zin om met vreemde te praten. Toen ik thuis kwam was bijna alles al uitgepakt. "Zo mam jij pakt alles snel uit" zei ik. "Ehm nee dit is alleen nog maar de beneden. Boven heb ik nog niks gedaan" zei ze beschaamd. "Maakt niet uit. Ik zal boven wel helpen". ik liep meteen naar boven. na een paar uur waren we klaar. Ik liep naar mijn kamer en viel meteen in slaap.