The lie #2

Haar lippen die zo zoet waren beroerde die van mij terwijl haar hand op mijn borst rusten. ‘Warneer mag ik eindelijk laten zien dat je mijn meisje bent’ fluisterde ik terwijl haar hand door mijn donkerbruine haar woelde. ‘Je weet dat iedereen erop tegen zou zijn’ zei ze serieus zoals ze altijd was. ‘Dit is mijn laatste jaar hier, vind je het zo verschrikkelijk om iets met iemand uit Slytherin om te gaan’ mompelde ik lichtelijk geïrriteerd. Ze glimlachte naar me en streelde mijn huid en ging door naar mijn nek. Ze zei niks maar keek me alleen maar glimlachend aan terwijl ik haar mooie Kastanje bruine haar bestudeerde. Ze zat inmiddels in haar vijfdejaar op Hogwarts. ‘Vind je het niet vervelend om telkens stiekem in de toren met mij af te spreken?’ Probeerde ik vervolgens maar ze keek me alleen aan. ‘Ik snap niet waarom iedereen zo slecht over jullie denkt, Jij bent absoluut geen aanhanger van… hem’ zei ze toch wel trots en drukte al snel haar lippen op die van mij. Integendeel. Mijn arm begon te branden, Het teken dat op mijn arm stond verpeste mijn hele uitstraling. ‘Waarom kom je niet bij onze groep, We leren ons zelf verweer tegen de zwarte kunsten aan’ fluisterde ze in mijn oor. Mijn handen verstrakte om haar middel en schudde mijn hoofd. Dit mocht ik niet horen of weten. Dadelijk zouden ze haar pijn doen, Of erger.