3

toen we nog maar net vertrokken waren, vroeg Jake al welke kant we op moesten.
"laat mij die kaart eens zien Nessie." zei papa
"Edward, Alice was duidelijk: we mogen Nessie wel helpen, maar ze moet de weg zelf vinden!" zei mama
"maar mama, ik ga nog maar naar de lagere school, we hebben nog niet geleerd om kaarten te lezen." ik schonk haar een betoverende glimlach.
"wel Bells, ze heeft een punt." zei Jake
jake was gewoon perfect! hij was aardig voor mij, hij werd het nooit moe om met mij te spelen, hij was mooi, ....
"oh oke, edward of jake: 1 van jullie mag nessie helpen."
papa begon opeens te grijnzen en zei: "ik zal haar helpen."
"jippie, jippie, jippie!!!" juichte ik!
"laten we vertrekken, de andere zullen wel al op ons aan het wachten zijn." zei mama
"oke, nessie blijf staan dan zal ik je dragen!" zei Jake
hij rende het bos in (ik had dit al zo vaak meegemaakt dat ik er niets raars meer aan vond) en 30 seconden later zag ik een lichtflits waarna Jake binnen 2 seconden naar ons terug rende als wolf.
"jake zegt dat je op zijn rug mag klimmen, nessie."zei papa
ook dat was ik al gewend, omdat jake als wolf niet kon praten las papa zijn gedachten en vertelde ons wat hij wou zeggen.
dus klom ik op jake's rug en hield me vast aan zijn nekharen.
"ren, Jake, ren!"
"he en wij dan?" lachte mama.
"ren maar achter Jake en mij aan" zei ik tegen haar en ik schonk haar een engelen glimlach.

na ongeveer een uur in het bos te hebben gelopen, kwamen we op een weg die versierd was met roze slingers en kerstlampjes.
"ik denk dat we juist zitten." grinnikte mama
"nessie, kom heel even van jake af en kom hier staan" zei papa
"uhm oke"
ik klom van jake's rug en rende naar mama en papa en in dezelfde seconde rende jake naar het bos en ik voelde de verandering.
op een langzaam tempo kwam jake aangelopen en zwaaide naar me. ik keek naar mama en ze knikte, dus ik rende naar jake, sprong in de lucht en eindigde in zijn armen.
"jake!" schreeuwde ik.
"hey nessie!" zei hij en gaf me een knuffel.
"gaan we naar het feest?" vroeg mama.
"ja! ik wil mijn cadeau!!"
iedereen begon spontaan te lachen.
we liepen verder over de weg tot er een 'muur' van planten voor ons verscheen.
"zal ik deze muur even wegwerken?" lachte jake.
"ik help je wel, houd jij nessie even vast bells?" vroeg papa
ik sprong met een dubbel salto van jake's armen naar mama.
jake en papa namen een aanloop en rende woest naar de muur en.... de muur was kapot.
ik sprong uit mama's armen en rende door het gat en kwam op een mooi versierd plein terecht. met in het midden een heel grote doos.