50. Christmas presents

Het was al donderdag en Olette wist nog steeds niet hoe ze de kerstcadeautjes moest gaan geven. Uiteindelijk had ze het opgegeven en besloten het gewoon die dag te geven aan iedereen. Ze zou het zeker weten wel moeten uitleggen, maar dat zouden ze vast begrijpen. De meeste dan...
Ze pakte die ochtend haar tas en betoverde die zo dat hij van binnen groter was, zoals het zakje die ze van haar ouders had gekregen. Toen ze klaar was stopte ze alles in haar tas en liep vrolijk de trap af. Ze zag Blaise praten Charles Cupkind en liep naar hun toe. 'Ik ben weg, dus als je me zoekt ben ik overal en nergens.' Charles keek haar verbaasd aan en wou iets zeggen maar Blaise was hem voor. 'Is goed. Veel plezier met wat je ook gaat doen.' Olette knikte en liep weg. Ze moest snel iemand vinden die ze op haar lijstje had.
Na een kwartier zoeken zag ze Marcel zitten op de gang naast een schilderij, Dikke Dame heette de vrouw ik de schilderij. 'Marcel!' Hij keek op en zag Olette zijn richting ik rennen. 'Gaat het een beetje?' Olette ging naast hem zitten en hijgde even uit. 'Ik heb te hard zitten rennen.' Zei ze toen ze eindelijk weer op adem was. 'Maar daar zocht ik je niet voor.' Ze zocht ik haar tas en vond wat ze zocht. 'Het is wel een beetje vroeg, maar ik weet niet hoe je zoiets verstuurd.' Ze gaf hem een grootte hoop inpakpapier met mooie bewegende patronen die elke keer veranderde van thema. 'Sorry dat het zo slordig is, ik weet nog steeds niet hoe je iets in moet pakken.' Zei ze lachend. 'Mag ik het open maken?' Ze knikte en voorzichtig pakte Marcel het uit. 'Ik wil het inpakpapier houden, het is mooi.' Toen hij het inpakpapier er af had pakte hij als eerst de kaart. Hij las hem hardop voor.

'Lieve Marcel,
Ik hoop dat je mijn kerstcadeau mooi vind.
Ik ben blij dat ik jou ken want je bent echt enorm aardig en hebt me veel geholpen.
Je bent misschien een beetje te oud voor een teddybeer, maar ik hoop dat je hem toch leuk vind.

Ik wens je een fijne vakantie en kerst.

Veel liefs,
Olette Waterclear.'

'Er zit ook snoep in het pakket.' Zei ze lachend. 'Al zou ik je afraden om aan het extra zakje te zitten zonder beschermende handschoenen.' Ze liet haar handen zien. 'Bedankt voor het advies.' Zei Marcel die een beetje rood werd. 'Is er iets?' Hij schudde zijn hoofd. 'Sorry dat ik je kerstcadeau nu geef, maar ik weet niet hoe je zoiets moet versturen. Dit is pas de tweede keer dat ik een kerstcadeau geef aan iemand. De eerste keer was aan mijn ouders.' Hij pakte de teddybeer. Het was een bruin, best wel pluizig beertje met een lichter buikje en pootjes. Het had een kerstmuts waarvan het rode een beetje glitter had en had een hartje in de pootjes waarop stond "Vrolijk kerstfeest!" waarvan de letters van kleur veranderde af en toe. 'Waar heb je dit gekocht?' 'Zelf gemaakt, met natuurlijk wat hulp van Denn en mijn stok natuurlijk. Hermelien zat opeens naast hun op de grond. 'Wat is dat?' Marcel wou wat zeggen maar Olette deed snel haar hand voor zijn mond. 'Wacht even.' Ze rommelde weer in haar tas en gaf het cadeau aan Hermelien. 'Maak maar open! Ik geef het een beetje te vroeg, maar dat is vast niet erg hoop ik. Sorry dat ik nu weg moet, maar ik moet er nog 24 bezorgen. Ow ja, Hermelien, kan ik je morgen bij het ontbijt nog even spreken?' 'Tuurlijk.' Olette stond op. 'Zie jullie vanavond wel!' Ze zeiden allebei gedag en Olette rende naar de volgend.

Ze had Cho gevonden die ook blij was net het cadeau en Loena die het interessant vond dat ze zoiets had gemaakt. Ze zei dat ze hoopte dat niemand de teddybeer zou verstoppen omdat ze het een leuk ding vond. Na Loena had ze Korzel en Kwast gevonden die blijkbaar iets moesten halen voor Draco. Ze waren erg stil maar beloofden wel om het cadeau niet te laten zien aan iemand, met de pinkie beloofde. Ze was Perkamentus niet tegen gekomen en ze werd niet doorgelaten om naar Perkamentus's kamer te gaan.
Het was al gaan schemeren toen ze naar Hagrid's huisje ging. Ze klopte aan en hoorde Muil weer blaffen. Toen Hagrid open deed gaf ze het cadeau en wachtte tot hij het zou uitpakken. 'Kom maar gewoon binnen Olette,' Ze knikte en liep langs hem en ging zitten. Muil kwam voor haar voeten liggen. 'En waar heb ik dit cadeau aan te danken?' 'Ik weet niet hoe je een kerstcadeau moet sturen dus geef ik het persoonlijk. Ik hoop dat je dat niet erg vind.' Hagrid schudde zijn hoofd en pakte voorzichtig alles uit. Na een kwartier in zijn huis te hebben gezeten besloot Olette om maar weer te gaan, ze zouden over een uur eten. Ze nam afscheid van Hagrid en Muil. Toen ze het huis uit was zag ze overal om haar heen sneeuwvlokken neerdalen. Ze hoorde achter haar iets kraken en keek om haar heen. Ze zag iets in het bos. Ze trok haar stok en liep het verboden bos in.

Kudo? Reactie?