Hoofdstuk 2

‘Lily!’ Laure begroette het meisje voor de tweede keer deze dag. Lily glimlachte en zag ook meteen Ariëlle staan. ‘Fiets je vanmiddag mee naar huis? Mijn laatste uur valt uit, dus we zijn even laat uit.’
‘Sorry, Lau, maar ik fiets vanmiddag niet naar huis. Ik ga met Sue naar de Starbucks.’ Lily hoopte dat Laure het niet erg zou vinden.
‘Leuk!’ Ze klonk nog even opgewekt als voor Lilys antwoord.
Ariëlle mengde zich in het gesprek. ‘Allemaal leuk en aardig, maar Lily, wij moeten nog dat biologieverslag maken. Jij hebt alle bladen, dus zo kan ik niets doen.’ Ja, dacht het meisje bitter, ik heb alle bladen, maar dat komt puur omdat jij weigerde ze te bewaren. Ze lachte haar gedachten echter weg en knikte. ‘Ik zal de bladen scannen en naar je toe sturen.’
Ariëlle knikte zuur. Lily was wel vaker met Ariëlle ingedeeld, en telkens had Ariëlle haar uiterste best gedaan om zo min mogelijk te doen.
‘Wel een beetje snel, hè? Ik heb ook nog andere dingen te doen. Als je het te laat stuurt, kan ik er niets meer aan doen.’
Lily glimlachte vriendelijk en beloofde het dezelfde middag nog op te sturen. Vol afschuw keek ze hoe Ariëlle haar haren fijnkneep terwijl ze weer zuur knikte. Een volgens Lily onuitstaanbare tik van Ariëlle: ze pakte gedachteloos om de zoveel tijd een pluk haar en kneep er dan even in. Ze kon het hebben als mensen hun haar de hele tijd achter hun oren duwden, om hun vingers wonden, er vlechtjes in maakten of ze in een staart deden om die er na een minuut er weer uit te halen, maar dit kon ze om een voor haarzelf onbekende reden niet hebben. Ze snapte niet hoe Ariëlle ooit had bedacht dat het normaal zou zijn om continu in je haar te knijpen.
De afschuw was echter niet van haar gezicht af te lezen. Zoals altijd glimlachte ze vriendelijk.

‘Zack!’ Lily nam vrolijk haar telefoon op. Haar ogen lichtten op en de breedste glimlach die op haar gezicht paste verscheen.
‘Hé lieverd,’ beantwoordde hij haar begroeting. De vlinders in haar buik maakten stuk voor stuk een drievoudige salto bij slechts het horen van zijn stem. ‘Stoor ik?’
‘Nee hoor,’ zei ze luchtig. ‘Ik zit op school.’
Ze hoorde Zack twijfelen aan de andere kant van de lijn. ‘Weet je zeker dat ik dan niet stoor?’
Ze giechelde zachtjes. ‘Ik heb geen les. Ik wacht op Sue, we gaan zo samen naar de Starbucks, maar ze is er het laatste uur uitgestuurd en heeft nu een gesprek met die leraar.’ Aan de andere kant bleef het stil.
‘Zack?’
‘Ja, sorry. Ik knikte net, maar ik realiseer me nu pas dat jij dat natuurlijk niet kan zien.’
Lily lachte hardop.
‘Gaat alles verder goed?’ Zijn stem klonk zo lief, zijn vraag zo oprecht geïnteresseerd, dat Lily moeite moest doen om weg te dromen.
‘Jawel hoor, alles gaat z’n gangetje,’ zei ze en beschreef haar dag. Ze liet even achterwege dat ze zich zorgen maakte om Simon, maar vertelde hem wel over de uitnodiging van Leonie en de onuitstaanbaarheid van Ariëlle. Zack moest hard lachen bij het horen van haar geïrriteerde stem terwijl ze over het biologieverslag praatte. ‘Maar hoe gaat het met jou?’ sloot ze uiteindelijk af.
Ze hoorde een zachte zucht. ‘Ja hoor, alles is oké.’
‘Weet je het zeker?’
Zack zuchtte weer, luider deze keer. ‘Het gaat echt wel goed, ik ben alleen al die roddels zat.’
‘Ik luister.’
‘Nou. Het zit zo.’ Hij twijfelde even. ‘Natuurlijk wist ik voordat we doorbraken dat als het zou gebeuren, er veel geroddeld zou worden. Ik dacht altijd dat ik me er niets van aan zou trekken, maar soms is dat zo lastig. Nu bijvoorbeeld, een of andere roddel over mij en een meisje dat ik nog nooit van mijn leven heb gezien. Ik vind het voor mezelf nog niet eens zo erg, ik ben gewoon bang dat het jou kwetst.’
Lily kreeg een vertederde glimlach op haar gezicht. Ze vond haar vriendje de liefste op de hele wereld.
‘Je moet niet bang zijn dat ik ook maar iets van die onzin geloof, Zack. Je weet dat ik je blindelings vertrouw.’
‘Dat weet ik,’ zei hij. ‘Maar dat betekent toch niet dat jij je niet gekwetst voelt door al die onzin?’
Lilys hart werd warm van zijn woorden. ‘Maak je daar maar geen zorgen over, lieverd. Je hebt het al druk genoeg.’
Zack lachte zachtjes aan de andere kant van de lijn. Lily had er alles voor over om die lach te kunnen zien, in plaats van slechts te horen, ondanks dat ze zich het beeld precies kon voorstellen. ‘Alles goed met de rest van de band?’

Ze drukte een zoen op haar mobiel terwijl ze ophing en bedacht droevig hoeveel ze haar vriendje miste.
‘Ik wil niet weten hoe vaak jij dat ding hebt afgelebberd.’
Lily keek verbaasd op. ‘Houd je mond, Sue!’