3.2

Op het voetbalveldje hadden de twee broers meteen de grootste lol, Samira daar in tegen moest even wennen en liet zich in het gras vallen en genoot van de zon en hoe de jongens plezier hadden. Ze kon er wel om lachen als Samir scoorde aangezien Samir voorstond en Ibrahim ervan was overtuigd dat hij zou winnen en niet Samir. "Heb je je dag niet?"Vroeg Samir lachend. "Nee ik heb heerlijke afleiding op het grasveld"Zei Ibrahim lachend en liep richting Samira die heerlijk genoot va de zon. Toen Samira geen zon meer zag opende ze haar ogen en zag dat Ibrahim voor haar zon stond."Ga is voor me zon vandaan!"Lachte ze en probeerde hem zachtjes weg te duwen maar in plaats van dat ze hem wegduwde viel hij bovenop haar waarna hun lippen elkaar raakte en het van een normale kus overliep tot een tongzoen die niet lang mocht duren want Samir werd ongeduldig en gooide de bal bovenop Ibrahim waarna hij al snel weer in het veld stond en de bal naar Samir trapte. Samira keek even naar Samir en gaf hem een vuile blik omdat die tongzoen van haar nog wel veel langer mocht duren.

Toen de jongens klaar waren met voetballen gingen ze met zijn drieën terug naar huis."Eet je mee?"Vroeg Ibrahim aan Samir terwijl hij de deur opendeed."Gezellig"zei Samir en liep verder het huis in. Samira liet zich op de bank vallen en pakte haar telefoon "Wat ga je doen?"Vroeg Ibrahim. Ze keek hem even aan "Michael had gesmst en dus ga ik hem even terug smsen "Zei Samira en smste hem terug. Terwijl ze nog even tv gingen kijken lag Samira languit tegen Ibrahim aan, ze was moe en ook Ibrahim merkte dat. Hij sloeg een arm om haar heen en streelde zachtjes door haar haren. Ze keek hem aan en gaf hem een zoen waarbij ze alles om hun heen even waren vergeten, inclusief Samir die nu kuchend op de bank zat. Samira begon te lachen en kwam weer langzaam overeind. "Zit er wat in je keel?"Vroeg ze lachend aan hem terwijl ze hem met een onschuldige blik aan. "Ja, een irritatie van twee zoenende mensen"Zei Samir lachend "dat dacht ik al"zei Ibrahim lachend en gaf hem een vriendschappelijke klap op zijn schouders. "moest dat nou weer?"Vroeg Samir die net deed alsof die pijn had. "Ja dat moest omdat jij je zo aanstelt!"Zei Ibrahim lachend waarna hij naar de keuken liep om het eten klaar te maken. Samir ging dichter naar Samira toe zitten en fluisterde zachtjes "Is hij tegen jou ook altijd zo?" Samira kon er wel om lachen. "Nee zo is hij niet tegen mij"zei ze en zapte wat op de tv terwijl Samir haar bleef aankijken, "Kijk niet zo"zei Ibrahim lachend. Terwijl hij de tafel dekte waarna ze met zijn drieën gezellig aan tafel zaten.