Hoofdstuk 9.

Ik wrijf in mijn ogen. Ik grijp direct naar mijn hoofd. Man, wat heb ik een hoofdpijn, als ik naar mijn hand kijk is deze helemaal bebloed. Waar ben ik eigenlijk? Ik kijk om me heen, ik lig in een kleine ruimte, een zolder ofzo. Het is hier heel warm en muf. Er staan allemaal dozen. Het is vast een zolder. Mijn hele armen zitten onder de sneden en blauweplekken, maar gek genoeg zitten ze niet aan elkaar vastgebonden. Ik sta op maar kan bijna niet blijven staan, mijn enkel doen heel erg zeer, volgens mij heb ik mijn enkel gebroken. Ik voel aan het luik, wat hoogstwaarschijnlijk de uitgang is. Het zit op slot. Dan hoor ik een stemmen buiten.

May & Jochem

We hebben een stukje gelopen maar we zijn een beetje de weg kwijt. 'Volgens mij lopen we steeds verder het bos in.'zeg ik. 'Ja, je hebt gelijk.'zegt Jochem. 'Hey, kijk daar eens, achter die bomen. Is dat geen huisje.'zegt Jochem en ik kijk rond. 'He, jah!'roep ik en ik ren naar het huisje toe. 'Pas op, straks zit die engerd daar.'zegt Jochem en ik stop met rennen en kijk om. 'En wat nou als Hinne daar zit?'zeg ik en loop weer verder. Ik zoek naar de deur en klop er op. Geen reactie. Jochem komt aanlopen en gaat naast me staan. 'Niemand thuis?' vraagt hij. 'Nee.' Dan hoor ik gestommel van boven in het huisje komen. 'Hoorde jij dat ook?'vraag ik aan Jochem. 'Neeh, hoorde jij wat?'vroeg hij en ik knikte. 'Ik hoorde gestommel van boven komen. Misschien is er toch wel iemand thuis.' 'Wacht.'zegt Jochem. Hij loopt weg en komt terug met een hark. 'Die vond ik in het schuurtje hier achter, misschien kunnen we hier mee de deur openbreken.' Jochem zet de hark tegen het oude houten deurtje van het huisje. 'Dit gaat niet lukken.'zegt hij en hij gooit de hark neer. Hij loopt een stukje naar achter en ramt tegen de deur aan. De deur kraakt een beetje maar meer gebeurt er niet hij loopt weer naar achter en ramt weer tegen de deur aan de scharnieren schieten los en Jochem valt het huis binnen. Dan voel ik een ijzeren voorwerp in mijn rug. 'Handen omhoog, of dit wordt je dood.'zegt een mannen stem en ik doe gauw mijn armen de lucht in.