Negenentwintig|•|

Met grote ogen keek ik haar aan. ‘Je gaat op het bed liggen, sluit je ogen en houd je adem in, je zult ze niet ruiken, ik heb al gezien dat het goed gaat. Je word niet begraven, je vader heeft toegestemd om je tumor te laten onderzoeken en je organen, waaronder je huid te laten verwijderen.’ Met open mond staarde ik haar aan. ‘Dat had hij me nooit verteld.’ Siste ik. Ze haalde haar schouders op. ‘Dat maakt nu toch niet meer uit.’ Ik grinnikte en knikte. Toen we het huis in liepen bedacht ik me iets veel anders. ‘Waar is Pepijn?’ ‘Ik zou het niet weten, misschien in je huis of in La Push, het bos.’ Ik zuchtte. Alle Cullens zaten in de woonkamer. Ik glimlachte naar ze en ging naast Emmett op de bank zitten. Ik keek de woonkamer rond, alles was erg licht en had dezelfde kleuren, alleen had ik geen idee welke kleur welke naam had. ‘Heb je wel gejaagd, je kleren zijn nog schoon.’ Grinnikte Emmett. Ik trok een wenkbrauw op. ‘Natuurlijk heb ik gejaagd.’ Ik dacht terug aan de pijn van het hert en kromp licht in. Edward en Jasper kregen beide een pijnlijke blik op hun gezicht. Ik zuchtte zacht en keek rond op zoek naar iets dat de tijd aangaf. De oven in de keuken gaf aan dat het pas half acht was. Edward leek wat te beseffen en rende naar boven, waarna de meeste op Esmé, Jasper en Carlisle na ook naar boven liepen. Vragend keek ik ze na. ‘Klaarmaken voor school.’ Legde Jasper uit. Ik knikte. ‘En jij dan?’ ‘Ik blijf vandaag bij jou.’ Ik knikte terwijl ik niet echt snapte waarom. ‘Carlisle gaat werken en Esmé is uitgenodigd bij een tuinfeest van mevrouw Newton en omdat er iemand bij jou moet blijven om op je te letten doe ik dat.’ Legde hij uit. Weer knikte ik. Iedereen kwam weer naar beneden en zei gedag waarna ze naar, waarschijnlijk, de garage gingen. Carlisle drukte een kus op Esmé’s wang en volgde de rest ook naar de garage. Een paar minuten later hoorde ik twee auto’s wegrijden. Ik trok de hakken uit die ik aan had – ik snapte niet hoe ik er op kon lopen – en legde ze naast de bank. Ze waren best mooi, een soort glitterachtige kleur. Ik zuchtte, dit is zo erg! ‘Wat is er?’ Ik keek naar Jasper. ‘Ik moet alles opnieuw gaan leren, ik heb geen idee van alle kleuren.’ Zei ik geïrriteerd. Hij knikte begrijpend. ‘Ik leer je het wel.’ Ik glimlachte naar hem. ‘Dankje.’