De mist

Ik maak me klaar om elk moment mijn vingers te strekken en een lichtbol eruit te schieten. Maar in plaats van zich klaar maken bleef ze op een punt zweven. Ik dwing mezelf om rustig te blijven en af te wachten. Wat de gedaante ook van plan is ,ik moet rustig en voorzichtig blijven. De grijns van de gedaante veraad dat ze zeker van haar zaak is en een uitgekiemd plan heeft. Het begint plots te regenen en ik schrik op. Maar de gedaante blijft grijnsen. Ik probeer zo rustig mogelijk te kijken of er misschien nog andere wezens zich in de wolken schuil houden."Verspilde moeite."zegt de gedaante alsof ze wist dat ik zocht naar nog meer wezens die zich schuil houden. Ik stak hoopvol mijn hand naar voren en schiet en heldere lichte gele bal naar de gedaante toe. De gedaante gaat iets naar links en ontwijkt daarmee de bal. Binnen een seconde herstelt de gedaante zich en vuurt een helemaal zwarte energie-bal af. Zonder de kans te krijgen te herstellen raakt de bal me. Ik probeer nog hoopvol de bal af te wenden ,maar hij raakt me vol in me gezicht. Duizende flarden energie raken me gezicht aan. Elke aanrakingen voelt als een ijskristral die mijn huid bevriest op de plaats waar hij me aanraakt. Met mijn arm probeer ik tevergeefs mijn gezicht te beschermen. Ik kreun licht ,wanneer ik met mijn hand mijn gezicht aanraak. Mijn gezicht voelt koud aan en ik heb een snee op mijn wang. Snel veeg ik mijn wang af met mijn mouw. Snel herstel ik me en ik voel een kracht in me opkomen. Snel grijp ik mijn bezem stevig vast en neem een duikvlucht naar beneden. Het wezen wordt overrompelt en dat geeft mij een voorsprong. Ik kijk even achter me ,maar wanneer ik weer vooruit kijk duikt het wezen voor me op. Snel trek ik mijn bezem een andere kant op. Hoe kon ze opeens voor me opduiken ?Zo snel is nog nooit iemand geweest. Ik suis zigzaggend door een wolk heen en draai me dan om. Nergens is een teken van het wezen te zien. Zoekend kijk ik om me heen. Waardoor mijn natte haren in mijn gezicht vliegen. Vlug veeg ik mijn rode strengen haar uit mijn gezicht. Overal was dezelfde mist en ik weet niet wanneer ze zomaar op kan duiken. De angst greep naar mijn hart en ik voelde me machteloos. Plots pakt iemand me van achter me vast. Duizende gevoelens suisen door me lichaam. Angst ,woede ,moed. Alles tegelijk. Ik maak me klaar om het wezen aan te kijken. Maar wanneer ik me om wil draaien verstevigd de greep zich."Dat zal ik maar niet doen."sist een stem in mijn oor.