VII

Peter Pettigrew

Dankbaar kijk ik Remus aan als Slakhoorn voorbij is gelopen en mijn drankje toch een voldoende heeft gegeven. Remus had op het laatste moment nog iets in mijn ketel gegooid, waardoor de kleur van mijn drankje van de donkerbruine kleur die het eerst had veranderde in een paarsige kleur, die al een stuk meer in de buurt kwam van het dieppaarse drankje dat in mijn boek stond beschreven. Snel gooi ik mijn ketel leeg en ruim de overgebleven ingrediënten op.
‘Wat hebben we nu?’ James kijkt me vragend aan als we het lokaal uitlopen.
‘Transfiguratie.’
Hij knikt. ‘Met?’
‘Huffelpuf.’ Mompel ik. Ik hoop dat hij niet weer over dat meisje begint, maar ik vrees het ergste. Verbaasd kijk ik op als hij stil blijft. Als ik zijn blik volg, zie ik meteen waarom. Lily zegt iets tegen Sneep, ze lachen even en dan komt ze onze kant oplopen, Sneep kijkt ons even vuil aan voordat hij zich omdraait en weg loopt.
‘Ik snap echt niet waarom ze met hem omgaat.’ Mompelt James als Lily voorbij gelopen is.
Ik geef geen antwoord en laat James nog even doorzeuren over ‘Secretus’.
Bij het lokaal aangekomen, ga ik, net zoals de voorgaande jaren, naast James zitten. Anderling staat voor de klas en kijkt met een kleine glimlach naar de leerlingen die binnenstromen voor hun eerste les Transfiguratie dit jaar.
Na een inleiding over wat er dit jaar aan bod zal komen, laat Anderling ons een paar dingen uit de voorgaande jaren doen, om te kijken of iedereen deze nog voldoende beheerst. Mijn Wisselvloeken en Dier-in-Dier Transformaties gaan (grotendeels) goed, maar dan is het tijd voor Verdwijnspreuken, iets waar ik altijd al slecht in was. Zenuwachtig kijk ik naar de fret die voor me op tafel ligt, hoe moet ik dat beest in vredesnaam weg krijgen? Anderling kijkt me afwachtend aan en ik haal even diep adem. Ik wijs met mijn toverstok naar het beest, zwaai ermee en zeg de juiste woorden, waarna ik meteen wegkijk, bang voor het resultaat.
‘Heel goed.’ Hoor ik Anderling dan zeggen.
Heel goed? Wat is heel goed? Verbaasd kijk ik naar de tafel, die nu… leeg is… Anderling knikt even en ik ga snel weer naast James zitten.

‘Chiara Standle.’ Hoor ik Anderling zeggen, maar ik let allang niet meer op. Totdat James ineens zijn elleboog in mijn zij duwt. ‘Dat is je meisje.’ Fluistert hij en wijst naar een tafel voor in de klas. En inderdaad staat het meisje uit de trein op en loopt naar voren. Voordat ze zich naar de tafel van Anderling draait, kijkt ze nog even naar haar vriendinnen. Dan kijkt ze mij ineens recht in mijn ogen aan en draait zich dan snel om naar de tafel. Al haar spreuken gaan goed, en Anderling glimlacht zowaar even naar haar.

Als iedereen is geweest legt Anderling nog iets uit over Optrommelspreuken, waar we ook huiswerk over krijgen en dan is de les alweer afgelopen en is het tijd voor de lunch.