004| Audrey Memphis

Audrey Memphis

Ik hoorde stemmen praten maar was me er niet van bewust. Ik opende heel langzaam mijn ogen en keek in het gezicht van het meisje dat ik had gezien in het bos. Ik ontweek haar ogen en keek naar het plafond. 'Ze is wakker' zei ze zachtjes en ik hoorde overal gerommel. Verschillende hoofden verschenen en ik voelde me ongemakkelijk. Waar is Cherry? Waar ben ik? Ik moest hier weg. Ik voelde iets drukken op mijn hoofd. Ik ging met mijn hand naar mijn hoofd en voelde iets wat leek op verband. Ik begon te hyperventileren en rukte het verband van mijn hoofd. De mensen die om me heen stonden probeerden me te kalmeren maar ik rende de deur uit. Mijn hoofd bonkte pijnlijk en ik rende in de gietende regen naar het bos toe. Ik hoorde die mensen achter me aan komen maar ik rende zo snel als ik kon. Ik kon niet supersnel rennen want mijn hoofd werkte niet mee. 'Cherry!' riep ik en stopte even bij een boom om uit te hijgen. Alles kwam wazig voor mijn ogen en ik zag nog net Cherry uit een boom springen voor ik de modderige grond raakte en weer wegzakte.


'Audrey, wakker worden' hoorde ik de stem van Cherry in mijn hoofd. Ik opende knipperend mijn ogen en keek recht tegen de neus van Cherry. 'Gelukkig, ik dacht dat je weg was' zei Cherry terwijl hij aan een noot knaagde. Ik keek rond en zag dat ik in een onbekend huis zat. Ik lag op een bed gewikkeld in zachte denkens. Ik keek met fronsende wenkbrauwen de kamer rond. 'We zijn in het huis van een lieve vrouw en een heleboel jongens, één meisje was heel bezorgd om je, ik ook trouwens' vertelde hij en legde zijn pootje op mijn wang. 'Je bent wakker!' riep iemand in de deuropening van de kamer. Het was een grote jongen met kinderlijke trekken in zijn gezicht. Ik schrok me rot en kroop bang achteruit maar verder kon ik niet want de muur zat in de weg. 'Niet bang zijn ik doe je niks' zei hij met een lieve glimlach en kwam dichterbij. Ik keek naar zijn schoenen want ik durfde hem niet aan te kijken. Hij liep langzaam op me af maar ik schoot al van het bed in een hoekje van de kamer waar ik met opgetrokken knieën en een bange uitdrukking op mijn gezicht ging zitten. Ik sloeg mijn armen om me heen terwijl ik me heen en weer wiegde om kalm te blijven. Oké, we zetten dit even op een rijtje, ik viel van een heuveltje en belande toen hier, ik rende weg en vond Cherry en nu lig ik hier weer, nou gaat lekker dan. De jongen zuchtte verdrietig en liep de kamer uit. Cherry sprong van het bed af en liep naar me toe. 'Ik weet dat het vreemd is voor je, maar geloof me ze zijn heel aardig' en hij kroop op mijn knie terwijl ik wat naar achter leunde. 'Zeker?' vroeg ik hem terwijl ik naar mijn knie keek. Héél zeker' zei hij en sprong van mijn knie en liep naar de deur die nog steeds openstond. Ik stond zuchtend op en liep de kamer uit.