They are so pritty but why I feel so weird

'Dat zijn de Winstons '
Ha zei ik en probeerde ongeïtresseerd te klinken.
Diegene met het zwart krullend haar dat is Jade en de kleinste van de jongens dus diegene met het bruine haar is Jonas zei zijn broer en zus ,iedereen van hun is geadopteerd door meneer en mevrouw Winston en dan heb je de sterkste dat is Ronald .
Hij was inderdaad sterk ,hij is zo iemand die je zeker niet kwaad moet maken.het blond harige meisje is Aamor en dan heb je nog de jongen naast Aamor ook met blond haar dat is Dylan.
Het ware intressante namen maar daar lette ik niet op ik lette alleen op diene waar ze de naam nog niet van zei en vroeg me af of hij ook zo een rare naam had.Toen keek hij op eerst naar Ines en dan naar mij zijn blik was verveeld ofdat het hem niet intresseerde maar gewoon als reflex opkeek.'Wie is diegene met het bruin rode haar '?vroeg ik Ines met mijn blik strak naar de tafel gericht.
Hij o ,dat is Edward Winston ."
Ik kn me zelf niet toestaan om te kijken maar keek toch op zijn ogen waren zwart .Ik vond het gemakkelijk om naar hun te kijken opdat ze niet naar mij keken niet zoals de anderen .'Hoelang zijn ze hier al "?
Nog maar net eigelijk een jaar of iets langer ze kwamen van rusland ze trekken nog al vaak rond.Weet je het rare is dat ze met elkaar gaan "
Ines wou me duidelijk van elk detail op de hoogte brengen.Ik fronste opdat ik er echt niets van geloofde.
"allee ja "ging ze verder"Jade en Ronald ,Jonas en Aamor gaan met elkaar"
Ik keek de duo's aan "ze passen mooi bij elkaar maar het is wel raar"
"Ach ja "haar toon zei dat het wel duidelijk moest zijn zel voor een nieuwe.
De twee jongens die hebben niemand ,ze zijn heel kieskeurig en eng en vreemd.
Eng? Ik denk niet dat jij weet wat eng is .
Blijf maar uit hun buurt begrepen commandeerde iemand ik denk dat haar naam Serrenna was.
"Hoor is Serrenna ik ben nie van plan om in hun buurt te komen ik heb daar helemaal geen rede voor ."Ik was helemaal niet de persoon die zo reageerd maar haar toon stond me helemaal niet aan.
"Ik hoop het voor jou "en ze keek weg.
De lunch was voor bij David en Deborah gingen naar de zelfde les .Deborah was een leuk mens ze was stil en stelde niet zo veel vragen zoals iedereen deed .Ruben leek wel een klein kind en liep voor ons.Ik stapte de klas binnen en ruben en deborah gingen al aan hun plek zitten.Ik wou direct omkeren en weg gaan om een ander lesrooster te vragen.De enige lege plek was naast Dylan en Edward .Ik ging eerst naar de leerkracht gaf daar mijn papiertje af.Hij keek me aan ."Eumh intressant "
Dat was het enige dat ik kreeg ,ik veronderstelde dat hij mijn ouders kende .Ik liep heel de klas rond zodat het zo lang mogelijk duurde om naar mijn plaats te gaan ik ging langs de kant van de ramen net toen ik bijna bij Edward was kwam er windzucht lang me mijn haar wapperde .Ik ging voor zichtig zitten en keek van ui mijn ooghoeken naar edward .Hij was helemaal versteend elk spiertje van zijn hand stond gespannen en hield de tafel vast.Dylan die naast me zat tikte me op mijn schouder ik schrok.
"Sorry maar kunnen we even wisselen van plaats "
Tuurlijk glimlachte ik ik kon geen nee zeggen hij was zo overtuigend leek er het best bij te passen.We wisselde snel van plaats voor de leerkracht het zag.Ik had het eerst nie gemerkt want ik was eerst te druk me niet naar Edward te kijken maar het gevoel kwam weer op het raakte me als een bal in mijn maag zou voelen een harde bal.Ik hield de tafel vast en lette op mijn ademhaling,ik sloot mijn ogen en lette op de geluiden rond me.ik kon het rustige ademhalen van heel de klas horen zelf een paar hartslagen en Dylan die sprak tegen zijn broer het was nog zachter dan gefluister maar ik kon het horen.