A family, Three persons, Two lovers, One left

Je keek naar buiten, je was wachtende maar op wat wist je niet. Je wist dat er iets zou komen en je had gelijk. Enkele secondes waren het, niet meer. Er kwam een patronus naar je toe van Romeo. "Het is begonnen, het gevecht op zweinstein." Geen enkel moment twijfelde je. Je liep naar boven en trok een goed gewaad aan. Nog even liep je langs een kamer, zijn kamer en keek naar binnen. Je twijfelde mmaar stapte toch naar binnen. Je haalde het kleine mannetje uit zijn wieg en knuffelde het nog een keer goed en je gaf hem een kus. Je was bang dat je Teddy niet meer zou zien ook al had je een goed gevoel over dit gevecht maar als moeder was je elk moment bang dat er iets zou gebeuren met je kind en daarom ging je er heen. Remus had je gezegd thuis te blijven maar je wou niet lusiteren. Zweinstein kon elke bruikbare hulp gebruiken en Dolleman, je slikte, Dolleman had jullie als schouwers zo opgeleid dat je geen gevecht van goed en kwaad uit de weg moest gaan en je had gelijk. Je vocht voor je ouders, zodat ze een betere toekomst hadden, je vocht voor de kinderen zodat ze zorgloos op konden groeien en je vocht voor Teddy. Jou zoon zal weten dat jij voor hem gevochten heb! Je legde je kleine man weer in zijn wiegje. Je liep naar beneden naar de telefoon en belde naar je ouders. "Met Ted." Hij klonk slaperig, wat niet gek was aangezien het al redelijk laat was. "Pap, met Tops mag ik mama?" Je hoorde hem bezorgd je moeder roepen. "Nymphadora, wat is er aan de hand," vroeg ze bezorgd. "Kan je op Teddy passen?" Even was het stil. "Is goed, wacht even we komen eraan." De lijn werd verbroken en je liep nogmaals naar boven. Hoe gek het ook klinkt je had een brief in je lade voor als er ooit iets met je zou gebeuren. Deze brief had je geschreven vlak na je bevalling voor het geval dat er ooit iets met je zou gebeuren. Het lag onder je shirts maar je legde het nu bij de kleertjes van Teddy. Toen je de kamer weer uit wou lopen hoorde je Teddy huilen en pakte je hem op. Je wiegde hem zachtjes. "Teddy, alles komt goed. Opa en Oma komen gezellig." Je voelde een traan uit je ooghoek komen en trok Teddy iets dichter tegen je aan. "Ik hou van je Teddy Lupos." Je hoorde een knal beneden, je ouders waren er. Met Teddy in je handen liep je naar beneden. "Nymph, wat ga je doen?" vroeg je moeder bezorgd toen je Teddy overhandigde. "Doen wat een schouwer moet doen. Ik ga naar Remus toe." Je moeder keek je woedend aan. "Nee, Nymphadora, jij blijft wat wil je doen met Teddy!" Je keek naar je zoon die vredig op zijn duim zat te sabbelen, geen enkel idee van de toestanden die zich buiten afspeelde. "Mam," een je voelde de tranen komen. "Ik hou van jou en van papa, vertel je hem dat." Ze wou er nog iets tegen in brengen maar je verdwijnselde naar Zweinsveld. Van ver zag je de flitsen al en het was een pijnlijk gezicht. Het teken hing boven zweinstein. Je liep naar de zwijnskop, wetende dat er een gang naar zweinstein was. De zwijnskop was uitgestorven, er was zelfs niemand meer achter de bar. Je liep naar de gang en rende erdoor heen. Je kwam steeds dichterbij en je hoorde de knallen steeds harder en toen je de gang uit kwam werd je bijna verblind door alle lichtflitsen. Je mengde jezelf er meteen bij in en sprak vervloekingen uit naar elke dooddoener die je zag. "Topsje, lief nichtje van me," je draaide je abrupt om en zag Bellatrix staan. "Bella, nog niet uit gemoord," zei je fel en ze begon te lachen. "Ik ben pas net begonnen liefje." Nadat ze haar zin klaar had stuurde ze vervloekingen op je af, die je steeds kon ontwijken. Je wist niet hoeland je al zat te duelleren maar je raakte uitgeput. Toch had je geen spijt van je beslissing om te komen. Bellatrix stopte echter en richte zich op iemand anders. Je wou een vloek op haar afsturen maar werd afgeleid doordat je Remus zag. Je zag hem naar je kijken, bijna boos. "Je moest bij Teddy blijven!" schreeuwde die vanuit de verte maar je schudde je hoofd enkel. Hij wou weer wat zeggen maar je zag een groene flits en daarna en leveloze lichaam van Remus... Even stond alles stil om je heen maar toen rende je erheen. Je greep hem beet en begon hem door elkaar te schudde, dit kon niet waar zijn dit mocht niet waar zijn! Tranen ontsnapte uit je ogen. Je keek naar Remus z'n geslote ogen. Je greep zijn hoofd vast en bracht je lippen naar zijn voorhoofd en op dat moment zag je een groene flits op je afkomen, alles werd zwart. Het volgende moment dat je ogen zich opende zat je precies hetzelfde bij Remus, wiens ogen niet meer gesloten waren. Hij was jonger en zijn littekens minder heftig. Hij leek niet meer zo vermoeid. Zijn amberbruine ogen keken naar jou. Jullie waren dood, jullie waren beide dood. Je voelde geen pijn maar ondanks dat begon je te huilen. Remus schrok en ging rechtop zitten terwijl die jou in z'n armen nam. Hij streelde je rug tot je gekalmeerd was. "Tops, dankzij ons kan Teddy naar school en leven in een wereld zonder voldemort." Je knikte en keek naar de man van wie je zoveel hield. "Remus, ik hou van je en zonder jou had ik het niet overleefd." Hij keek je aan met alle liefde die hij had. "Kom, Sirius wacht op ons," zei die terwijl hij opstond en z'n hand uitstak. Je nam zijn hand aan en liepen samen hand in hand naar een veel jongere Sirius die grijnzend bij een goude poort stond. "Dat duurde lang," zei Sirius lachend. "Wat, onze dood?" vroeg Remus niet begrijpend en hij schudde z'n hoofd. "Jullie!" Je hoorde nog een lach en zag een gelijkenis van James die met een vrouw aangelopen kwam. "Jij bent anders nog alleen Sirius," en jullie lachte allemaal maar toch ging het moeizaam je moest Teddy, jou Teddy achterlaten op de wereld maar je zou op hem neer kijken elke dag.

Teddy POV.
Het was kerstavond, je lag al in bed. Je had een pakje gekregen met de stokken van je ouders en hun ringen. Je stond op en liep naar je lade waar je een brief uit haalde.

Lieve Teddy,
Tegen de tijd dat je deze brief leest ben ik dood.
Ik leefde in een tijd vol duister en deze heb ik
bestreden voor jou.
Jij gaat naar school in een veillige wereld.
Ik kan niet beschrijven hoeveel jij voor
mij en je vader betekent.
Ik kijk op je neer en leid je.

Mama

Nog een traan viel op het stuk perkament terwijl je een foto tevoorschijn pakte, een foto met jullie alle drie en helaas de enige foto van jullie drie samen. Je ouders keken gelukkig. Eerst keken ze naar jou en toen naar elkaar, gevolgd door een kus. Jij lag in de armen van je moeder en je vader had een arm om haar middel geslagen. Je voelde je gelukkig als je naar deze foto keek omdat je wist dat jullie een fantastisch gezin zouden zijn geweest.

"Mam, pap ik hou van jullie,"