49. Visiting Hagrid

De volgende dag was Olette bezig met de zakken snoep in een mooier zakje te stoppen op haar bed natuurlijk, want niemand mocht weten wat voor kerstcadeautje ze wou geven. Het ging goed tot de dropbijtertjes aan de beurt waren. Ze zaten constant te bijten dus kregen zij een appart zakje die zo vervloekt was dat hij niet kapot kon. Olette moest vaak stoppen omdat ze een pleister nodig had. Toen ze klaar was gooide ze zichzelf op het bed en keek naar het plafond. Nu moest ze nog bedenken hoe ze het zou geven. Hoe stuur je een kerstcadeau? Ze ging rechtop zitten en haar hand verdween onder de kussen. Na even graaien kwam haar hand terug met Denn die nog half slapend zat tegen te stribbelen. 'Sorry dat ik je wakker maak, maar ik wil je iets vragen.' Denn beet haar zacht in haar vinger, wurmde zich uit haar hand en kroop weer onder de kussen. 'Dan niet.' Olette stond op en pakte haar borstel. Ze had enorm veel klitten en toen ze klaar was bedacht ze zich dat Denn ook weer eens in bad moest en geborsteld worden. Ze hield haar schouders op, ze zou het later wel doen. Ze liep de trap af en ging naast Blaise zitten die een boek zat te lezen. 'Hey,' Hij keek op van zijn boek. 'Hey Olette, hoe is 't?' Olette gaf een zucht. 'Moe, maar voor de rest goed. Jij?' Blaise sloot het boek met een klap dicht en gooide het op tafel. 'Ik begrijp niks van dat boek!' Olette deed veel moeite om niet in de lach te schieten. 'Wat voor boek is het? Misschien kan ik je dan helpen.' Blaise pakte het boek van tafel en gaf het aan Olette. 'Je kunt het ook gewoon zeggen hoor.' 'Heb geen zin om te praten.' Olette hield haar hoofd schuin. 'Maar je praatte net.' Blaise hield zijn schouders op en ging achterover leunen. Ze keek naar de kaft. "Hoe maak je je eigen betoverend lekkere snoep. (Het is lettelijk betoverd)" Olette kon haar lach niet meer inhouden dus legde ze voorzichtig het boek op de bank en liep rustig weg van Blaise. Toen ze dacht ver genoeg te zijn kon ze haar lach niet meer onhouden.

Tien minuten later gaat we weer naast Blaise zitten met een kalm blik op haar gezicht. 'Ik heb het gehoord hoor.' Olette maakte een opgeluchte zucht. 'Mooi, hoef ik het niet te verbergen. Waarom ben je opeens geïntereseerd in hoe je betoverende snoep maakt?' Blaise hield zijn schouders op. 'Ik wou snoep maken als kerstcadeau.' 'Hulp nodig?' 'Bedankt voor het aanbod, en ik sla het niet af. En nu wil ik ook iets vragen, hoezo heb je al die pleisters op je handen?' Olette schoot weer in de lach. 'Dropbijtertjes zijn gevaarlijk, meer zeg ik niet.' Ze stond op. 'Als je me nodig hebt ben ik buiten.' Blaise stond ook op. 'Heb je al uit het raam gekeken? Het heeft echt veel gesneeuwd dus zou ik maar niet gaan als ik jou was.' Olette ging toch naar boven om dikkere kleren aan te trekken en haar mantel te pakken. 'Ik zie je later wel,' Blaise schudde afkeurend zijn hoofd. 'Gekkewerk.' Mompelde hij en liep weg. Olette liep de leerlingenkamer uit en had niet door dat iemand haar nakeek.

Toen ze buiten was besloot ze even langs Hagrid te gaan dus liep ze richting het verboden bos. Ze zag iets bewegen maar liep toch door. Toen ze aankwam bij Hagrids huisje klopte ze aan en wachtte geduldig af. 'Wacht even!' Ze hoorde een hond blaffen en Hagrid deed de deur open. Toen hij haar zag keek hij haar verbaasd aan. 'Hoi professor,' Hagrid werd een beetje rood onder zijn baard. 'Je hoft me nie professor te noemen hoor. Noem me maar gewoon Hagrid.' Olette knikte. 'Kom maar binnen. Wil je thee?' Ze liep langs hem heen en ging op een stoel zitten. 'Nee, dank u.' Hagrid liep -ze nam aan dat het zo was- ze keuken in. 'Je kant me gewoon je noemen hoor.' 'Oké.' Een hond -dat nam ze aan teminste- liep naar haar toe en rook aan haar voeten waar hij vervolgens tegen aan ging liggen. Ze aaide hem op z'n kop. Toen Hagrid weer de kamer in liep had hij een grote kop in zijn hand. Hij nam ook plaats op een stoel. 'Zou ik mogen weten waarom je hier bent?' Olette knikte. 'Ik wou wat vragen over het verboden bos. Zou ik een keertje daarheen mogen?' Hij keek haar verbaasd aan. 'Die vraag is nooit voorgekomen zolang ik hier werk.' Hij dacht na. 'Ik vind het goed, maar misschien moet ik het toch voor de zekerheid vragen of het mag. Waarom wil je naar het verboden bos?' 'Ik wil kijken hoe het er uitziet daar.' Hij fronste, 'Ik denk dat ik maar weer ga. Heel erg bedankt voor je gastvrijheid.' 'Geen probleem.' Olette stond op en liep naar de deur en opende hem. 'Zie je later Hagrid.' 'Doei.' Olette sloot de deur achter haar. Ze liep over het krakende sneeuw richting het kasteel maar ging toen gewoon zitten op de sneeuw. Ze maakte een sneeuwbal en maakte er een gezicht in. 'Dit gaat een leuke kerst worden.' Ze gooide de sneeuwbal weg en stond op.

Sorry voor het slechte hoofdstuk en dat ik lang niets on heb gezet. Ik word te veel aangevallen door bezoek! Kudo? Reactie?