*6.3*~Inprenten

Jake sloeg zijn arm om me heen. "Je moet niet zo over jezelf denken.", zei hij. "Jake, ik weet dat je niet voor eeuwig bij me blijft. Dat maakt het nog veel moeilijker. Snel zul je je inprent vinden. Ik kan het niet aan om nog iemand te verliezen.", huilde ik. "Het komt wel goed, ik beloof het je.", fluisterde Jake.

"Je bent koud, weet je dat?", vroeg Jake. "En jij bent warm, dat houdt het in evenwicht." Ik lag zo'n beetje in slaap te vallen. "Jake, ik ben bang. Bang om alleen te zijn." Plotseling wilde ik weer naar huis. Naar Caecilia, Ally, mijn moeder. Caecilia had zoveel voor me gedaan. Ze was mijn enige vriendin die me niet had laten vallen na mijn vaders dood. Ik dacht terug aan vroeger. Ik ben altijd bang geweest in het donker, maar op een dag kwam er een meisje. Mijn ouders hadden zich ingeschreven als gastgezin voor een of ander project en toen zij er was was ik nooit alleen. Ze sliep bij mij op de kamer en troostte me als ik s'nachts huilend wakker werd. Toen ze terug naar huis moest nam mijn vader over wat zij had gedaan. Thyrvi heette ze. Ik had nooit meer iets van haar gehoord. Eerst Thyrvi, toen mijn vader en nu Jake. Jake zou ik ook kwijt raken en wie had ik dan? Alleen mijn beste vriendin aan de andere kant van de wereld.