2.

Diep zuchtend sta ik voor de voordeur,naar buiten wil ik niet,maar ik heb geen keuze,de schoolbus kan elk moment aankomen.Ik word al angstig als ik er aan denk dat ik zometeen na 2 vrije maandjes,de sluthound gang terug ga zien.Hoe ze aan die naam komen,is een lang verhaal.
Met een diepe zucht schraap ik al mijn moed bijeen en open dan toch maar de voor deur,wachtend op mijn ondergang.


Paniek bekruipt me als ik in de verte de vertrouwde schoolbus om de hoek zie komen. IkwilnietIkwilnietIkwilniet gaat er angstig door mijn gedachten.Maar veel keuze heb ik niet.Als de schoolbus stopt en haar deuren opent,stap ik met een klein hartje de bus op.Ik zag stien,lara en emi al direct zitten,nou niet moeilijk,ze zijn zoals altijd het middelpunt van de belangstelling,al is het nu op de bus,in de klas of gewoon op de speelplaats,je kunt niet om ze heen.Ik probeer snel,struikelend en zoveel mogelijk naar mijn voeten kijkend een plaatsje te vinden op de bus zonder op te vallen.Maar zoals het meestal gaat bij mij val ik juist meer op,wanneer ik probeer dit juist niet te doen.Zo merk ik ook deze keer dat ze me gezien hebben,door lara's schelle stem die door de bus sneert. Zo zo kijk eens wie dit jaar toch nog naar school durft te komen . Meteen is iedereen zijn aandacht op mij gericht, Miss piggy komt ons dit jaar nog wat entertainen,geloof ik,nietwaar dik zwijn? . Stilletjes ga ik op een vrij bankje zitten en staar zwijgend naar mijn voeten,hopend dat ze dit rap genoeg verveeld zijn.Maar geluk stond niet echt aan mijn zijde geloof ik,want niet lang hierna moeide ons geliefde leidertje,stien zich ermee, Zeg,je bent nogal verander robyn,Vinden jullie ook niet? hoor ik haar zeggen,haar vrienden kijken haar verbaasd aan en ook ik kon het niet laten om met een verbaasd gezicht op te kijken,zoiets zou de stien die ik ken nooit tegen iemand als mij zeggen,Maar mijn hoop op verandering word direct de grond in geboord als ik haar verder hoor praten, Nee echt robyn,er is iets anders aan jou..,Aaah ik denk dat ik het al zie Met een valse grijns stopt ze midden in haar zin,ik barst van nieuwsgierigheid,wat is hier aan de hand? Dacht ik verbaasd. Toen ik het niet langer hield stammelde ik verlegen w-wat zie je dan? Wel,het valt me op dat je deze 2 maanden weer goed bijgekomen bent,of was je al zo dik? was haar venijnige antwoord.Heel de bus hield het niet meer van het lachen.Ik voelde mijn ogen branden en keer,mijn tranen bedwingend,mijn gezicht naar het venster. Niet janken robyn,dat zijn ze niet waard probeerde ik mezelf nog in bedwang te houden,maar toch rolde er een enkele traan over mijn wang die ik snel wegveegde.



Dit zou weer een moeilijk jaar worden..