Messed up.....

Mike POV
Ongeduldig loop ik te ijsberen door de kamer heen. Waarom is ze nog niet thuis? Ze zei een half uur geleden dat ze er bijna is. Lopen duurt toch niet zo lang? Of er moet iets gebeurd zijn? Nee! Als dat gebeurd is vergeef ik het mezelf nooit, het is mijn kleine nichtje waar ik nu de verantwoordelijkheid over heb. David kijkt me ongerust aan. 'Ik vertrouw het niet' zegt hij bezorgd. 'Ik ook niet' zeg ik nog bezorgder. Het is niks voor een meisje van vijftien om zo laat alleen nog buiten te zijn denk ik hardop. David's ogen worden groter en staren naar zijn IPhone. 'Gast is alles goed?' Hij blijft maar staren en staren. Zijn mond gaat open maar er komt geen geluid uit. 'Eej! Wat is er?' vraag ik en geef hem een klap op zijn achter hoofd. Net als hij iets wil zeggen vliegt de voordeur open en Isabella stapt binnen. Haar gezicht staat ook al bezorgd. 'Schatje wat is er? Je kijkt bezorgd' vraag ik. 'Je nichtje! Weet je wel wat er met haar gebeurd is!? Britney vertelde net dat Jennifer in elkaar is geslagen door een groep skaters!' roept ze. Mijn gezicht betrekt. Ik plof neer op de bank en ongelovig staar ik voor me uit. 'Dat wilde ik dus zeggen' zegt David. 'Ze is nog een keer in elkaar geslagen vlakbij het winkelcentrum, twintig minuten geleden nog!' gaat hij door. Ongelofelijk dat dit gebeurd met mijn nichtje. Wat hebben al die gasten tegen haar? Wat is er gebeurd? 'Die gasten denken dat ze alles faked en van alles over allerlei skaters lult en zo. Daarom doen ze dit. Ik sprak net nog met een jongen die haar vanmiddag heeft gered van een aanrijding. Hij heeft gezegd dat ze zo snel mogelijk weg moet uit dit land. Ze is hier niet veilig meer' zegt Isabella die naast me is gaan zitten. 'Dit hoeft ze allemaal niet mee te maken. Ze is pas vijftien dit hoort niet te gebeuren' zeg ik nog ongelijk voor me uit starend. 'We moeten haar vinden voordat er nog iets erger met haar gebeurd' roept David die zijn spullen bij elkaar pakt en naar de deur loopt. Isabella en ik knikken.

Jennifer POV
Flashback
'Jennifer laat zien wat je kan aan papa! Je kan dit meisje laat zien dat je beter bent dan die jongens!' roept papa vanaf de zijlijn. Ik neem een paar passen van de bal af. Met doordringende ogen kijk ik de keeper aan die de voorkant van zijn kicksen op het gras tikt. Hij knikt zijn hoofd naar de zijkant,klapt zijn handen twee keer tegen elkaar aan en spreid zijn armen. 'Wat is kleine meid durf je niet?' lacht hij. Het gejuich van de ouders is te horen. Dit is de laatste kan om mijn team naar de overwinning te helpen. De scheidsrechter fluit op zijn fluitje en ik schiet de bal zo hard mogelijk op het doel af. De keeper springt totaal de verkeerde kant op en de bal vliegt in de rechter boven hoek. 'Goal!!!' hoor je de stadion speaker roepen. Het hele team rent op me af en vliegt me om de nek. Het gejuich is luid te horen. Gewonnen! We zijn kampioen!
'Is ze wakker?' hoor ik een stem vragen. 'Ademt ze nog?' vraag een ander. Ik open me ogen en kijk twee vreemden jongens aan. 'Wie zijn jullie!?' roep ik geschrokken.