Ik ga morgen een weekje op vakantie, dus wees geduldig (A)

Aurora Solis Jackson

Ik lag op mijn bed. Ik kon het niet geloven. Ik bedoel, ik mocht Seth wel, maar hij en ik? Dat leek onmogelijk. Nu begreep ik opeens waar Embry en Jake het over hadden gehad tijdens het vuur. Hij was niet op mij ingeprent en wat zeiden ze verder ook alweer. Nou ja, in elk geval was het duidelijk. Ik wist gewoon dat ik niet lang meer bij Jake zou zijn. Maar wat nu? Ik wist het echt niet. Opeens dacht ik aan morgen. Morgen was Jake er niet, ik wist niet wat hij ging doen, maar het had iets met de moorden in Seattle te maken. Ik moest naar Emily. Serieus, ik wist echt niet wat ik moest doen.

"Nog wat drinken?", vroeg Emily. Ik schudde mijn hoofd. "Nee bedankt, ik ga even naar buiten." Ik liep naar buiten, naar het strand. Het was koud. Ik had medelijden met Bella. Ze was een vriendin van Jake en kampeerde nu in de bergen. Waar het ijskoud was. Ik vond het wel grappig eigenlijk, ze had er immers zelf voor gekozen, terwijl er van alle kanten was gezegd dat het koud weer zou worden. Ik trok mijn schoenen uit en liep door het water. Het was al laat in de middag en ik hoorde opeens een wolf die angstaanjagend huilde.

Ik zat er nog steeds toen Kim aangerend kwam. "Wat is er.", vroeg ik. "Jake...Hij... Nu..."Ik begreep er niet veel van, maar stond op. "Kim, rustig. Wat is er?" "Jake is ernstig gewonden je moet nu naar zijn huis toe.", zei ze. Ze pakte mijn hand en trok me mee.

Reageer (1)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen