20. learning to fight

. Hij zag eruit alsof hij bang was, bang dat hij mij zou verliezen. Dat deed de deur dicht.
De pijn kwam weer terug, en ik schreeuwde nog harder dan eerst. Jake bleef stil, maar ik voelde hem trillen van inspanning.
Na een tijdje ebde de pijn weg. Het werd een droom. Het was alsof ik in een handleiding zat. Ik zag mezelf met gouden vleugels en een staart. Ik zag een paar andere mensen die probeerden naar mij te kijken, maar het lukte ze niet. Ik snapte het meteen. Dit was mijn speciale kracht, een soort schild waardoor niemand naar mij kon kijken of mij horen. Volgens mij konden ze zelfs niet aan mij denken. Ik vroeg me af waar dit nuttig voor zou kunnen zijn.
Toen zag ik de mooiste vrouw die ik ooit had gezien. Ze had vleugels die om de zoveel tijd veranderde in een andere kleur. Onze koningin, dacht ik direct. 'Goed geraden Lilanna, ik ga je je opdracht vertellen. Je opdracht zul je voor altijd hebben, tot het niet meer mogelijk is. Maar dat is in jouw geval onmogelijk. Je bent uniek. Zelfs ik heb geen gouden vleugels gezien in mijn leven en vertrouw me, dat zijn aardig wat jaren. Je moet de Qualfs uitroeien, met behulp van alle andere nieuwe Notara’s. Zij zullen naar jou toekomen en jij zal ze opleiden in gevecht. Jake zal je helpen.’
‘Maar ik weet niet eens hoe ik moet vechten!’ riep ik uit.
‘Dat weet je wel. Wacht maar af. Nu laat ik je gaan. Help de notara’s die nu aan het vechten zijn. je bent hun enige redding.'
Ze was weer weg. Ik voelde dat ik weer wakker was. Ik hoorde geluiden op de achtergrond.
‘Ik voel niks meer,’ zei Jake. ‘Maar ze ligt zo stil. Zou er iets mis zijn gegaan?’
‘Zou jij nu dan nog leven?’ zei een andere stem, die ik herkende als de stem van mijn moeder. ‘Volgens mij word ze zo wakker. Wacht maar af.’
Ik deed mijn ogen open. Ik lag nog steeds in Jake’s armen, en een vrouw, waarschijnlijk mijn moeder, stond over me heen gebogen.
'Mama.' zei ik zacht. Ik zag een traan over haar wang heen rollen.
'Lilanna, je hebt het voor mekaar gekregen!' ze pakte me vast en knuffelde me. Ik staarde voor me uit. Toen dacht ik na en worstelde ik me uit de armen van m'n moeder.
'Ik moet mijn vleugels kunnen gebruiken en mijn kracht controleren. Ik moet de anderen helpen!' Jake keek me aan alsof ik gek was geworden. 'Jake, dit is nog minder gevaarlijk dan m'n opdracht die de koningin me heeft gegeven.' Jake's mond viel open.
'Je hebt onze koningin gezien?' vroeg hij verbaasd. Ik was in de war, maar ik wist dat ik haast had.
'Ja, ik heb haar gezien maar we moeten opschieten. We zijn aan het verliezen!' 'Ja, ja. Opschieten.' mompelde Jake voor zich uit. Hij leek door de war.
'Jake, leg me uit hoe ik kan vliegen en mijn kracht gebruiken.' Toen ik nog geen antwoord kreeg stond ik op en keek ik Jake aan.
'euhm, Oke. Je kan vliegen als je aan iets gelukkigs denkt. Dan gaan de vleugels op je rug vanzelf fladderen.'
Ik keek opzij. Het was onmogelijk dat ik vleugels kon hebben. Maar ik vergiste me. Ik had grote gouden vleugels, en aan het randje van de vleugel liepen alle kleuren van de regenboog. Ik vond ze prachtig. Maar Jake begon te praten, dus ik moest weer luisteren.
'Je kan in het woud van de Qualfs niet je vleugels gebruiken dus dan verdwijnen ze. Je staart kan je dan wel gebruiken. Je kracht werkt het beste als je vleugels zichtbaar zijn, als je gelukkig bent en als je in het water zit. In ons rijk ben je altijd gelukkig, want dan voel je je geen buitenstaander meer. Door deze beweging...' Jake maakte een rond draaiende beweging met zijn handen en er schoot een bol hemelsblauw uit ’...kan je een schild maken, bollen energie afvuren of je kracht gebruiken. Als je een schild wil maken moet je de bol kracht om je heen trekken. Als je bollen wil afvuren moet je richten en een duw-beweging maken en als je je kracht wil gebruiken moet je de bol tegen je hart drukken. De kleuren hebben allemaal een eigenschap. Niemand buiten jij hier die aan het gevecht meedoet heeft een speciale kracht. De krachten die hier zijn en die je nog niet kent zal ik je snel vertellen. Roze en blauw weet je al. Degenen met zilveren vleugels kunnen je wonden verzorgen en als er een nieuwe Notara op komst is, ook nog de kleur vleugels zien. Muisgrijze vleugels staat voor richtingsgevoel. Je kan een bol kracht een andere richting uit laten schieten naar een andere plaats dan waar die eigenlijk terecht zal komen. Maar dit kost veel energie. Witte vleugels staan voor een beschermschild. Als er een schild in de lucht hangt kan er op geen enkele manier een kracht door heen. Van beide kanten niet. Als het lukt kan je misschien samen met jou kracht een taktiek bedenken om dit te winnen. Je moeder Florine zal de taktiek door spelen naar iedereen en we zullen de taktiek direct toepassen.'