16. I would die for him

’Ok, verstoor astjeblieft dit verhaal niet. Je moet geduld hebben.’
‘Ók.’ zei ik met een zwakke stem. Ik voelde dat ik zwakker werd. De pijn werd weer erger. Maar ik probeerde er zo weinig mogelijk aan te denken. Ik wou niet dat Jake ongerust werd.
‘Ja, je ouders leven nog. Ze zijn ook Notara’s. Je wordt altijd gewoon als mens geboren. Maar het bloed stroomt in je. Je hebt geen keuze. Ergens in je puberteit, meestal het einde er van, verander je pas. Je hebt een opdracht in je leven die je soms binnen een limiet moet uitvoeren. Mijn opdracht was jou vinden, mijn lifemate. Jij hebt een andere. Je weet het pas als je transformatie voltooid is. Je moet bij blijven, als je in deze wereld weg valt, in coma raakt, kan je dood gaan of je komt bij de Qualfs uit. De Qualfs zijn onze vijanden. Ze doen er alles aan om ons en zichzelf uit teroeien. Het is hun opdracht om ons uit te roeien en daarna hun zelf. Eigenlijk een soort zelfmoord. Ze zijn allemaal dol op zwart. Je herkent ze vooral aan hun zwarte vleugels. Ik kan je niet helpen. Ik kan tegen je praten om je te laten luisteren en hopen dat je dan bij blijft. Voor de rest moet je het zelf doen. De kleuren van je vleugels staan voor je karakter. Normaal zijn je vleugels roze, blauw, grijs, zilver of wit. Een andere kleur betekend dat je een speciale kracht hebt. Een nog niet ondekte kleur is een nog niet ontdekte kracht.’ Ik voelde me steeds verder weg zakken. Jake voelde het ook.
‘Ik antwoord je andere vragen straks wel. Maar nu moet je luisteren. Wat zie je?’
Ik deed mijn ogen weer open en keek om me heen. Overal zag ik ze, de Notara’s, zoals Jake ze noemde. Ik zag dat zij ook staarten hadden.
‘Ik zie mensen van onze soort.’
‘Goed. En wat voel je?’
Ik dacht aan de helse pijn die nog steeds door mijn rug en benen vloeide.
Ik hoorde Jake kreunen. ‘Ok, laat maar. Ik kan het ook voelen.’ Ik wilde niet dat Jake ook de pijn zou voelen door mij, dus ik probeerde de pijn terug te dringen.
‘NEE!’ schreeuwde Jake. ‘Laat de pijn vloeien. Denk niet aan mij. Denk alleen aan de pijn die door je lichaam moet gaan. Dan pas word de transformatie voltooid.’
Ik dacht er even over na. Als ik mezelf pijn deed, deed ik Jake pijn. Dat kon ik niet. Dan wou ik nog liever dood. Misschien was de transformatie nog niet genoeg voltooid en zou Jake dit overleven. Dus ik deed wat mij de enige optie leek: ik drong de pijn terug.
‘NEE! LILANNNA, ALSJEBLIEFT, NIET DOEN, NIET DOE… ‘ maar ik hoorde hem niet meer. Ik glimlachte, want nu hoefde ik Jake niet meer pijn te doen, en de duisternis slokte me in.