12. my first kiss

Toen we thuis waren wachtte ik even, maar het leek er niet op dat hij me weer zou optillen. Opgelucht stapte ik van de fiets af. Samen liepen we naar de deur. Toen ik naar binnen wou stappen, pakte hij mijn hand vast.
‘Lilanna?’ vroeg hij aarzelend. ‘Ben je nog boos?’
Ik dacht even na. ‘Nee,’ zei ik toen.
Hij glimlachte. Hij pakte mijn andere hand ook vast. Mijn hart begon te bonken. Ik bloosde.
‘Weet je,’ zei hij,’ het is opvallend schattig als je zo zit te blozen.’
Ik bloosde nog dieper. Hij lachte. En toen lagen zijn lippen op de mijne.
Ik besefte eerst niet wat er gebeurde. Maar toen het eenmaal tot me doordrong, zoende ik hem terug.
Toen we ophielden, tilde hij me weer op. Deze keer vond ik het niet zo erg.
‘Nog even,’ zei hij, zo zacht dat ik niet zeker wist of hij tegen mij aan het praten was. ‘Dan ben je net zoals mij.’
Ik werd een beetje bang. Wat bedoelde hij? wist hij wel dat ik hem gehoord had? Ik keek naar hem op. Hij was naar mij aan het staren, en leek in gedachten verdiept. Ik keek snel weer weg.
‘Ik moet gaan Jake,’ zei ik zachtjes. Hij liet me neer.
‘Bedankt voor de geweldige avond,’ zei ik.Toen rende ik naar binnen.
Mijn ouders zaten in de woonkamer. Ik realiseerde me dat ik nog steeds nat was, dus liep ik meteen door naar boven zodat ze het niet zouden zien. Morgen zal ik ze erover vertellen, dacht ik bij mezelf. Nu wil ik slapen.
Zodra ik me had omgekleed, viel ik op het bed neer en zonk in een diepe slaap.


Ik had alweer die droom gehad. Maar deze was nog bizarder geweest. Jake had iets dat op een staart leek… een vissenstaart.
Was ik dan toch gek aan het worden? Dat kon toch niet? Ik voelde mijn eigen benen nu ook niet. Ik keek naar beneden… en schrok wakker.
Dit was niet leuk meer. Wat betekende die dromen toch? Ik dacht diep na, probeerde alles met elkaar te linken: Jake, die een vissenstaart had en aan het vliegen was… ik, die mijn benen niet eens kon voelen en probeerde te vliegen. Nee, daar zat echt geen logica in. Maar ja, tegenwoordig zat nergens meer logica in.
Ik keek slaperig op de klok. 4 uur. Met een schok, realiseerde ik me dat ik 16 was. Wat een nacht.
Het was zondag geweest, en Jake was niet gekomen. Ik had heel lang nagedacht. Waarom was hij niet gekomen? Had hij spijt van onze zoen? Ik kon het hem niet kwalijk nemen. Ik wist nog steeds niet wat hij met mij moest.
Ik wou opstaan om een beetje rond te gaan lopen, maar ik hoorde iets dat op een melodietje leek, en voor ik iets anders kon doen, was ik alweer aan het slapen.