001

@Samantha Lindsey Jordans
Alle kamers waren leeg. Een teken van leven was er niet, je kon een speld horen vallen, als er tenminste één zou vallen. Mijn tweelingzus was al vertrokken naar buiten. Veel gemeen hadden we niet, alleen het uiterlijk deelde we, zij was qua karakter het stille onzekere meisje, en dan kwam ik aan; brutaal en nergens bang voor, vaak worden gewaarschuwd in de klas, én een heel mooi figuur. En zelfs dat was volgens mijn vader nog niet alles. Ik was echt het lieverdje van mijn vader omdat ik erg veel van sporten hield. De hobby die ik deelde met mijn vader was motoren. We brachten motoren weer tot leven en reden erop. Maar sinds mijn vader zelfmoord gepleegd had toen hij hoorde dat hij kanker had, veranderde alles. Mijn moeder had in het begin zich steeds opgesloten in haar slaapkamer en dronk alleen maar alcohol. Ze zag er een tijd bleek uit, tot ik en Lexie een psycholoog hadden gebeld die we beide kende van school, we waren blij dat ze weer normaal was, maar de band met mijn moeder zou ik nooit krijgen die ik had met mijn vader. Ik voelde een hand op mijn schouder. 'Sam Kom je? Ik riep je al vaker maar je was in dromenland.' Mijn tweelingzus Lexie en ik hadden beide de ogen van mijn vader, ze waren diepblauw. Onze haren waren blond, en door onze volle wimpers droeg ik amper mascara. Ik knikte en liep achter mijn zus aan naar de taxi. Mijn moeder zat met een stralende ogen te wachten op ons. Ze was blij om dit gedeelte achter zich te laten. Maar ze wist dat ik het van ons drie het moeilijkste had. De motor waar ik en mijn vader mee bezig waren te maken was voor mij bedoelt, maar nooit zullen we hem samen kunnen afmaken, ik mocht alleen de motor houden al ik het zou afmaken met de kennis die ik had, en die was niet zo groot als die van mijn vader. Één boek had mijn vader aan mij en mijn zus achtergelaten, er zat een brief bij, eerst dachten we een afscheidsbrief, maar dat was niet waar. Het was een boek deel van een serie, en hij zei dat we de drie andere delen met dit boek moeten samenvoegen. Het stond vol met legendes over shapshifters, en Lexie ging er helemaal in op. Ze was geobsedeerd aan wolven en die mik mak. Zij geloofde het. Ik dacht echter met mijn brein anders. Ik had het gevonden als één leugen, maar omdat mijn zus alles voor me was waar ik nog een beetje als een tiener mee kon communiceren, zou ik haar helpen om de boekdelen te vinden. Ze leken in het gebied te zijn waar wij zouden wonen; La Push.