¦42¦

Seth en ik zaten nog steeds op de klif, de zon ging langzaam onder. Ik keek naar Seth. ‘Misschien moet je naar huis Seth, je moet ook nog eten.’ Hij knikte en stond op. Ik stond ook op. ‘Moet ik mee naar je huis lopen?’ vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd en wees naar het verstopte huisje in de bossen. ‘Ik woon daar.’ Hij grinnikte. ‘Dan kan ik wel meelopen?’ Ik lachte. ‘Tuurlijk kan dat.’ Met zijn tweeën liepen we naar mijn huis. Ik stak de sleutel in het slot en opende de deur. ‘Wil je anders wat te eten?’ Hij knikte en liep mee naar binnen. Ik sloot de deur achter hem en liep hem voor naar de keuken. Ik opende een kastje en pakte er een zak macaroni uit. Ik pakte een pan en vulde die met water waarna ik die op het gas zette. Ik draaide me om naar Seth. ‘Kijk maar rond in het huis, je mag elke kamer zien, ik heb niets te verbergen.’ Hij knikte en stond op. Hij liep de gang op richting de woonkamer. Het water kookte en in gooide de macaroni erin, het kwam toch wel op. Ik pakte twee borden en glazen en zette die op de tafel. Toen de macaroni klaar was verdeelde ik het en strooide er kaas overheen, wat al snel smolt. ‘Seth! Eten is klaar.’ Riep ik. Hij kwam de trap af lopen en ging zitten. Ik legde bestek neer en schonk melk in waarna ik zelf ook ging zitten. ‘Eet smakelijk.’ ‘Eet smakelijk.’ Mompelde Seth die al een hap had genomen. Toen alles op was zette ik de spullen in de vaatwasser. ‘Ik denk dat je naar huis moet Seth, het is al laat.’ Hij knikte en ik liep met hem mee naar de deur. ‘Bedankt voor het eten.’ Ik glimlachte. Hij liep naar buiten. ‘Ik zie je nog wel.’ Ik knikte en hij draaide zich om. ‘Seth?’ Hij keek weer naar mij. Ik drukte een kus op zijn wang. ‘Ik wacht wel hoor.’ Hij bloosde en liep weg. Ik sloot de deur. Hij was schattig toen hij bloosde. Er zit toch nog wat goeds aan het wolf-zijn, je kan wachten.

~~{*}~~