Hurt- 6

Het was nu 3 uur in de middag en ik zat op mijn bed een boek te lezen. Het was een mooi boek over een liefde die alles overwon. In het begin irriteerde het me een beetje, maar toen ik mezelf had bevolen om de personages niet op mij en Seth te baseren was het prachtig.
Beneden hoorde ik de telefoon rinkelen en zoals ik verwacht had, ging een paar minuten later de voordeur dicht. Thomas was vast gebeld door een of andere vriend en vond het niet nodig om mij te vertellen dat hij daarheen ging. Even voelde ik me eenzaam maar ik troostte mezelf met de gedachte dat ik bijna altijd alleen was en tot nu toe had ik daar nog geen trauma aan overgehouden. Ik concentreerde mezelf weer op het boek en toen ik bijna op de helft was ging de telefoon wéér. Ik zuchtte, dwong mezelf om op te staan en slenterde de trap af. De telefoon lag op de tafel in het midden van de woonkamer. 'Met Rosemary McWhite,' begroette ik degene die mij belde. 'Hey Mary, hoe gaat het?' hoorde ik Jasper zeggen. 'Het gaat wel, ehm, goed. Denk ik?' antwoordde ik twijfelend. 'Hoe is het afgelopen met de honden?' 'Honden?... Oh, de wolven. Ehm, ik heb het ze allemaal uitgelegd en ze daarna de deur gewezen.' Aan de andere kant hoorde ik een kort gegrinnik gepaard gaan met een bulderende lach die Emmett toebehoorde. 'Heb je zin om langs te komen? Het is redelijk mooi weer dus misschien kunnen we een wandeltocht maken door het bos,' stelde Jasper voor. 'Ja, leuk. Wie is we?' vroeg ik voor de zekerheid. 'Jij, ik, Emmett en Rosalie. De rest is erop uit om te jagen, en Edwards bij Bella,' antwoordde hij. 'Oké. Zie ik jullie over een half uurtje bij de grens?' 'Is goed, tot starks.' En toen hoorde ik alleen nog maar een saaie, eentonige kiestoon. Ik liep weer naar boven en trok een lange broek uit de kast. Het was dan wel mooi weer maar in het bos kwamen de zonnestralen nauwelijks en er zaten veel teken. Ik trok wel gewoon een comfortabele blouse aan en nadat ik mijn haar in een hoge staart had gebonden, en mijn voeten had gehuld in dikke sportsokken moest ik beneden gaan zoeken naar mijn wandelschoenen. Toen ik eindelijk klaar was, zag ik op de klok dat ik nog een kwartier had om naar de grens te fietsen. Ik griste nog even snel mijn fiets- en huissleutels van het bijzettafeltje en draaide toen de deurknop om. Daar stond degene die ik vandaag juist had willen ontwijken maar naar wie ik toch zo hevig verlangde. Seth.

---

De kudo-knop wil graag blij zijn dus jullie moeten hem allemaal kietelen door er met je muis op te klikken. Make him/her/it happy!