Hurt- 5

De volgende dag schrok ik wakker. Ik had voor het eerst sinds die eerste droom niet meer over Seth gedroomd. Het voelde raar en onbevredigend want eigenlijk wilde ik niets liever dan in zijn armen liggen. Weer zo'n bijwerking van inprenten. Waarom liet het lot me niet gewoon verliefd worden op een jongen die geen mythisch wezen is? Ik keek op de wekker naast mijn bed en zag dat het al 11 uur was. Gelukkig was het zaterdag want ik had echt geen zin om naar school te gaan. Vreemd genoeg vond ik dat pesten minder erg dan de kans dat ze me een hele dag bleven lastig vallen over wat ze me aan hadden gedaan. Ik haalde mijn hand even door mijn haren en zuchtte even diep. Beneden hoorde ik het gekletter van borden. Dat was iets zeldzaams omdat ik meestal alleen thuis was.
Snel rende ik de trap af in mijn pyama en zag dat Thomas een stapel borden had laten vallen. Ik bukte en hielp hem ze weer op te stapelen. 'Bedankt,' mompelde hij toen ze weer in de kast stonden. 'Graag gedaan,' antwoordde ik. Hij begon brood voor zichzelf te smeren terwijl ik tegen het aanrecht leunde. 'Waar was je de afgelopen dagen?' vroeg ik hem. 'Ehm, ik ben met Rick naar Seattle geweest en we hebben daar overnacht, ik ben ook nog een paar dagen bij hem thuis gebleven en gisteravond zijn samen we naar Sam gegaan. Om te vieren dat hij en Emily over drie maanden gaan trouwen.' Bij de naam Sam drukte ik mijn tanden even op elkaar maar daarna reageerde ik met een ongeïnteresseerde 'Oh'. 'Hij vroeg nog hoe het met jou ging, heel raar dat vraagt hij normaal niet. Heb je hem niet meer gesproken de laatste tijd?' ging Thomas verder. Hij wist niet dat ik nu zo gepest werd, en ik wist niet eens zeker of het hem wel iets kon schelen. Dit was ook voor het eerst dat Thomas Sam weer sprak anders zou Sam allang weten wie ik was. Ik vond het wel... lief van Sam dat hij had gevraagd hoe het met me ging. 'Hij was hier gistermiddag nog, maar toen voelde ik me niet zo lekker, hij zal zich wel zorgen hebben gemaakt. Wat heb je geantwoord?' probeerde ik luchtig te doen. 'Dat ik het niet zeker wist omdat ik al 4 dagen niet meer thuis ben geweest. Hij keek niet heel erg blij, ik weet eigenlijk niet waarom.' Ik draaide met mijn ogen. Misschien omdat Sam ook wel doorhad dat het Thomas niets kon schelen hoe het met mij ging? dacht ik sarcastisch. 'Heb je nog iets gepland voor vandaag?' veranderde ik van onderwerp. 'Niet echt.' Ik knikte, dat kwam goed uit. Dan kon niemand van het roedel me lastig vallen hier thuis. Want Thomas zou eerst een heel gesprek met ze aangaan over hoe het met ze ging en dat hij ze allang niet gezien had, bla bla bla. 'Ik ga weer naar boven,' informeerde ik hem en nu was hij degene die ongeïnteresseerd knikte.

---

ik heb mijn verhaal terug gelezen en hij is eigenlijk best wel slecht.
Toch bedankt dat jullie hem lezen.