O40

Susan Ann Brooks

Verward stap ik uit het kantoor van Perkamentus en sluit de deur achter me. Even blijf ik staan. Ik werd vanochtend naar het kantoor geroepen, Sirius heeft Arduin blijkbaar en klap verkochtt en toen ook maar meteen de reden waarom vertelt. Dan loop ik snel de trap af naar beneden, waar Lily op me staat te wachten. Ze bood aan om met me mee te gaan, maar ik heb haar nog niet het hele verhaal vertelt. En de bezorgde blikken die ze me om de vijg seconden stuurt, zorgen ervoor dat dat nog wel even zo blijft. Anders blijft ze me de rest van mijn leven bezorgd aankijken.
Ik zucht opgelucht als ik beneden ben en Lily niet zie.
‘Ik heb haar afgelost.’ Hoor ik dan ineens achter me.
Als ik omkijk zie ik dat Sirius met zijn armen over elkaar geslagen tegen de muur aanleunt. Wantrouwig kijk ik hem aan. Hoe krijgt hij het voor elkaar om Lily weg te sturen?
‘Moet jij geen strafwerk maken?’
‘Moet jij me niet bedanken?’ Hij zet zich af tegen de muur en komt naar me toe lopen. ‘Hoe gaat het met je?’ Hij kijkt me bezorgd aan.
Ik zucht, dit keer geïrriteerd. ‘Prima.’
Hij trekt ongelovig zijn wenkbrauwen omhoog. ‘Ik geloof er helemaal niks van.’
‘Ik heb gewoon afleiding nodig.’ Zucht ik en kijk weg. ‘En minder bezorgde blikken.’ Voeg ik eraan toe als ik hem vanuit mijn ooghoeken zie kijken.
‘Oké. Wat zullen we gaan doen?’
‘We?’
‘Je wil toch afleiding?’
‘Ja, maar-’
‘Geen bezorgde blikken sluit Lily sowieso uit.’
Ik zucht, hij heeft wel gelijk. ‘Oké dan… Maar jij mag iets verzinnen.’ Zeg ik, waarna ik me omdraai en de gang uit loop.

‘Dat is niet eerlijk!’ Sirius kijkt me verontwaardigt aan.
‘Jij speelt al de hele tijd vals!’
Ik zit met Sirius in een verlaten lokaal Knalpoker te spelen.
Hij grijnst en kijkt me an. ‘Je had door dat ik vals speelde en liet me gewoon? Susan! Ik zou bijna denken dat je me aardig vind!;
Ik kijk hem even verveeld aan en gooi dan mijn kaarten in zijn gezicht. Lachend sta ik op als hij me “boos” aankijkt. ‘Moet je maar niet zulke rare dingen zeggen.’
Hij grijns onheilspellend en staat dan op en pakt zijn glas.
‘Wat ga je doen?’ Wantrouwig kijk ik hem aan en loop achteruit, totdat ik achter me de muur voel.
‘Niks.’ Hij komt nog dichterbij en houdt dan zijn glas boven mijn hoofd.
‘Neeneenee! Niet doen!’
‘Waarom niet?’
‘Ehm… Gewoon! Alsjeblieft?!’
‘Hm… Vooruit dan maar.’ Hij zet het glas naast zich weg en kijkt me dan weer aan, maar we staan dichter bij elkaar dan ik dacht.
‘Ehm… Ik…’ Sirius kijkt me ongemakkelijk aan, maar als hij een stap naar achter wil doen, ga ik naar voren en druk mijn lippen op de zijne.

Ik kreeg om half vier ineens inspiratie (: Ik heb echt een slaapprobleem...
En toen ging ik dit lezen, echt briljant :') Ga maar lezen doen:Y)
Klikklikklikklikklikklikklik :')