23%
Keighley Mackenzie O'Malley
Ik verdronk zowat in zijn ogen toen ik hem aankeek, tranen liepen over mijn wangen die hij teder wegstreek. Opnieuw trok hij me stevig tegen zich aan, hij fluisterde lieve woordjes in mijn oor en streek door mijn haar, over mijn rug. En zo zaten we daar, midden in de gang. "Ik hou van je Keighley.." Was plots zijn zachte stem in mijn oor, het kriebelde maar liet me opschrikken en me terug deinzen, maar ik zat gevangen in zijn armen. Als een vogeltje gevangen in een kooitje. "J-j-justin.." Zei ik zacht, maar mijn bange ondertoon was goed te horen. "D-d-dat kan-n niet, laat me l-los.." Zijn adem stokte in zijn keel en langzaam gleden zijn armen van mijn lichaam af, maar pakten mijn handen vast. "Jawel Keighley, ik hou van je, alsjeblieft, laat me van je houden.." Hij kroop langzaam met me mee, hij naar voren ik naar achteren. De muur kwam angstvallig dichterbij. Opnieuw kreeg ik een dreun tegen mjin hoofd aan, hij kon niet van me houden, dat was niet mogelijk. Hij haatte me. "N-n-nee, je hebbttt alleen maar med-delijde.." Zei ik zacht, mijn zicht werd wazig door de tranen en mijn hart stond op het punt om in duizenden stukjes te breken. "Nee, Keighley alsjeblieft.." Zijn hese stem was dichtbij en ik knipperde met mijn ogen, zijn ogen waren op 5 cm afstand. Plots stopte ik met kruipen toen ik de muur in mijn rug voelde. Ik kromp wat in elkaar, zijn blik verschroeide me, ze stonden zo gekwetst, zo liefdevol, hij leek echt van me zijn te gaan houden. Maar dat was onmogelijk, wat als hij me weer zo zou laten vallen? Langzaam plaatste hij zijn armen naast me tegen de muur en kwam hij dichterbij. "Keighley, ik hou van je, mijn hart klopt sneller als ik je alleen maar zie, of rúík! Ik kan het niet aanzien als je zo close aan het doen bent met Chaz, het laat mijn hart breken. Het verleden is geweest, laten we het gewoon vergeten zoals we net al zijden, alsjeblieft laat ons bij elkaar horen.." Zijn stem was zacht, gekwetst, hij stond ook op het punt om te breken, tranen liepen ook langs zijn wangen. Nog steeds trilde ik, maar ik kwam wat bij zinnen, door wat hij me net vertelde, de woorden leken recht vanuit zijn hart te komen, en doorgronden mijn hart. Mijn hart klopte in mijn keel toen hij me recht aankeek en zijn lippen heel voorzichtig de mijne aan liet raken, vlinderzacht, maar het leek alsof er een fonk oversloeg. Duizenden vlinders ontwaakten, eindelijk wakker werden van hun winterslaap. Even bleef ik verstijfd zitten, waarop hij zijn lippen van de mijne afhaalde, teleurstellend keek hij me aan en hij zette zich verslagen neer op zijn kont. "S-sorry het spijt me.." Zei hij toen zacht, hij plukte aan de vloerbedekking. Even twijfelde ik, maar toen zette ik me vervolgens op mijn knieen, boog ik iets naar voren. "Nee, je hebt gelijk Justin Drew Bieber, we horen bij elkaar, ik hou van je.." En met die woorden drukte ik opnieuw, vlinderzacht, mijn lippen op de zijne. Even had hij me wat verbaasd aangekeken en had hij verstijfd gezeten, maar toen voelde ik al snel zijn, perfecte zachte lippen me terug kussen. Zijn hand omsloot mijn hoofd en vanaf dat moment kon mijn geluk niet op. Hij had de sleutel van mijn hart gevonden, en de eerlijke vinder mag houden wat hij gevonden heeft.
Sorry dat ik zo lang niet heb geschreven, bezig bij ons met de verbouwing enzo, haast geen internet. Hier een hoofdstukje voor jullie, hope you like it! Reaction?
Reageer (5)
omfggg je schrijft zoo moooooi! ;'( ik was bijna aan het wenen!
1 decennium geledenOmbbb! Zoo cutee <3 Pleasee snel verder
1 decennium geledenSuper mooi geschreven
snel verder !
1 decennium geledenWauw, echt super mooi geschreven!
1 decennium geledenVerder!
En geeft niet hoor!
Ahw zo lief,
1 decennium geleden