I'm the cousin of caspian 19

"Goed, beste paard, vertel ons wat er zo dringend is?"
"Snelhoef, majesteit en ik heb van Sikbaard, een sprekende berggeit, het bericht gekregen dat de reuzen weer op oorlogspad zijn.
"De reuzen!" riepen de koningen en koninginnen tegelijkertijd. Nathan viel bijna van schrik naar beneden. Ook hij had de vreselijkste verhalen gehoord over reuzen en dan vooral over hun eetgewoontes.
"Je bedoelt toch niet de mensetende reuzen, snelhoef?"
"Jawel", hinnikte het paard bang.
"We moeten ze tegenhouden met ons gehele leger voordat ze de eerste dorpen berijken!" schreeuwde koning Edmund.
"Ja, we moeten onmiddellijk het leger verzamelen. Ik laat onmiddellijk de generaals oproepen", antwoorde de hoge koning.
"We moeten de troepen in het paleis zich laten greedmaken om als eerste te vertrekken. Ze moeten de reuzen ophouden tot de rest van het leger aankomt. Anders komen we zeker te laat", zei Suzan.
"Ja, en de dorpen moeten gewaarschuwd worden. Ze moeten zo snel mogelijk geëvacueerd worden."
Nathan trilde over zijn hele lijf. Hij had genoeg gehoord. Hij wilde hier weg. Hij kroop weer naar beneden.
"Wat is er gebeurd? Je ziet krijtwit?" vroef de jonge centaur geschrokken. Met horten en stoten vertelde Nathan wat hij gehoord had.
"De generaals worden samengeroepen?" schrok de centaur. Hij leek het erger te vinden dan dat er reuzen de grens over staken.
"Ik moet weg, misschien zie ik je nog eens", zei hij en hij galopeerde ervan door. Nahtan staarde hem verbijsterd aan. Waarom maakte hij dat hij wegkwam als de hoge koning de generaals bij zich riep? Plots besefte hij dat hij de naam van zijn nieuwe vriend niet eens wist.