Proloog:

Samen liepen we door het park. Het was een geweldig mooie dag, en ik liep hand in hand met mijn geweldig mooi vriendje. We hadden nu al 1.5 jaar verkering, en mijn moeder zei dat het nu niet meer uit kon gaan. We waren zo gelukkig dat ik het ook niet aan zag komen. Tot hij plotseling bij het meer bleef staan. Hij liet mijn hand los en zei dat het zo niet verder kon. Ik snapte niet wat hij bedoelde, maar toen er een meisje op hem af rende en hem een kus vol op de mond gaf viel het kwartje. Hij had een ander en dumpte mij voor haar. Hij keek me nog een keer aan en liep toen samen met dat meisje weg. Ik voelde hoe mijn knieën het begaven en hoe ik instortte op het grasveld. Kon ik ooit nog verder gaan met mijn leven?