Hoofdstuk 8

We besloten weer naar het strand te gaan. Op het strand aangekomen gingen we wat zwemmen, zonnen en nog meer zwemmen. Aan het eind van de dag gingen we na het zwemmen in het bos een wandeling maken. Na een half uur in het bos wandelen kwamen we bij een open veldje. Ik liet mezelf in het hoge gras vallen toen hij even met zijn rug naar me toe stond. Hij draaide zich om en ik zag de verwarde uitdrukking op zijn gezicht. “waar is ze nou? “ Hoorde ik hem mompelen. Hij was me echt kwijt. Toen hij voorbij liep stak ik mijn been uit zodat hij daarover viel. Ik lachte zo hard als ik kon en ging dichter tegen hem aan liggen. “ow die krijg je terug!!” riep hij. Maar hij bleef liggen. Ik gaf hem een kusje en drukte me tegen hem aan. Hij kuste me kort terug en stond toen op. Hij tilde me op en hing me over zijn schouder heen. Zo liep hij heel de weg terug naar het strand. Daar aangekomen zette hij me in het zand en deed zijn shirt uit. Ik wou wegrennen, maar hij had me al ingehaald en tilde me weer op. Met mij in zijn armen liep hij naar het water. Hij liep helemaal door tot hij nog net kon staan en hield mij boven water. Toen ik het niet verwachtte liet hij me los en viel ik naar beneden. Ik voelde een redelijk sterke stroming en werd rond gedraaid onder water. Ik wist niet meer wat onder of boven was en spoelde zo met de stroming mee dieper de zee in. Ik zag rotsen op me af komen en probeerde ze te ontwijken, maar ik knalde met mijn hoofd tegen een scherpe punt en toen werd alles zwart.

Ik hoorde geluiden om me heen en voelde dat iemand mijn hand vast hield. “Ik ben bang dat ik te laat was… het is allemaal mijn sch…” hij kon zijn zin niet afmaken toen er een vrouwenstem zei: “je kon er niks aan doen. Het is niet jou schuld. En je was niet te laat, anders was ze wel verdronken en ademde ze nu niet meer…” het waren Dean en mijn moeder die praten. Ik probeerde mijn ogen te openen maar dat lukte niet. “ze bewoog!” riep mijn moeder geschokt. “Laura, lieverd, als je me hoort, probeer dan in mijn hand te knijpen.”Zei Dean zacht. Ik zette alle kracht om in zijn hand te knijpen, maar erg hard lukte het niet. Hij voelde het wel “roep een dokter, volgens mij is ze wakker!” riep hij gehaast. Ik hoorde hoe mijn moeder de kamer uit liep en Dean zei: “Kun je je ogen openen, voor mij?” Ik probeerde nog een keer mijn ogen te openen en het lukte. Ik liet ze even aan het licht wennen en keek toen recht in het gezicht van Dean. Mijn moeder kwam aanlopen met een dokter die meteen alle monitoren begon te controleren. Het was duidelijk dat ik in een ziekenhuis lag. Mijn moeder gaf me een knuffel en zij en Dean praten de hele dag over wat ik allemaal gemist had. Toen het avond werd ging mijn moeder naar huis. Dean bleef rustig zitten en ik vroeg of hij niet naar huis moest. “Nee, Je mag dadelijk al weer naar je eigen huis. Ik breng je er naartoe. Je moeder moest voor je zusjes zorgen.” Ik knikte en mijn ogen zakte dicht.

Ik deed mijn ogen open en zag dat ik in een auto zat. Ik zat in mijn eigen auto, maar dit keer niet achter het stuur. Dean zat achter het stuur en we reden mijn oprit op. Ik wou uitstappen, maar dat stond hij niet toe, hij tilde me naar binnen en legde me op de bank. Hij maakte wat te eten en zei dat hij bleef slapen om voor me te zorgen. We kletste tot laat in de avond en gingen toen naar bed.