Hoofdstuk2-3
Moeder opende de deur, keek me aan en draaide zich om. Zoals gewoonlijk ging ze richting de keuken om daar vervolgens een sigaret aan te steken. Gespannen ging ik binnen, geen woord werd er gezegt toen ik haar kwam vergezellen. Uiteindelijk besloot ik maar de computer aan te steken. Tijdens hij opstarte wachtte en vroeg ik me af wanneer ze me een preek zou geven of beginnen schreeuwen. Ik meldde me op msn maar de persoon waarnaar ik verlangde verscheen niet in de geconecteerde mensen. Gelijk meldde ik me weer af en ging de trap op richting mijn kamer. Liet me op mijn bed neervallen dat gesitueerd was onder een velux. Keek even naar de wolken maar kroop in een bol toen ik de tranen weer voelde aankomen. Ik was moe, geestelijk en mentaal kappot. Huilbuien kwamen steeds vaker uit het niets. Hoe lang zou ik het nog kunnen volhouden...
-
Reageer (6)
Verder,
1 decennium geledenHet hoort zo wegens er anders te vaak het 'ik' woord in voorkomt, wat het verhaal nogal een tonig maakt dan.
1 decennium geledenVerder
1 decennium geledenIk weet niet of het hoort maar je vergeet soms "ik" voor een zin te plaatsen? ;$
verder? (:
1 decennium geledenJij moet echt verder Tiéme
.
1 decennium geleden