Hoofdstuk 2: Vuilnisbak

Louis POV
De deur van het lokaal ging open en ik keek op. Ik zag een jongen staan, hij was iets groter dan ik, had mooie groene ogen en echt hele lieve krulletjes. Ik kon mijn blik niet van hem afwenden. Hij was simpelweg de mooiste jongen die ik ooit had gezien. Bang keek hij de klas rond terwijl hij de deur achter zich sloot.
“Hallo, jij bent vast Harry,” zei meneer Stern, mijn mentor. “Ja, dat klopt ja,” antwoordde de jongen, die dus Harry Styles heette. Mooie naam, mooie naam.
“Ik ben meneer Stern, je mentor. En dit is je klas,” hij wees naar de klas, “klas, dit is jullie nieuwe klasgenoot, Harry Styles.”
Ik glimlachte breed naar hem, wat hij waarschijnlijk niet zag. nee, Harry had alleen maar aandacht voor de giechelende meisjes voorin de klas. Hij schonk ze een knipoog. Waarom kreeg Louis geen knipoog?
“Je kan naast Louis gaan zitten, zijn buur is er vandaag niet.” Terwijl meneer Stern dit zei, deed ik een onzichtbaar vreugdedansje. Ik zag Harry een beetje ongemakkelijk door de klas heen kijken. Tuurlijk, hij wist niet wie ik was. ik besloot hem te helpen door even te zwaaien.
“Hiero, ik ben Louis,” zei ik. Harry keek me aan en ik smolt even. Oké Louis, nu niet meteen verliefd worden op een jongen die waarschijnlijk 100% hetero was. “Hoi ik ben Harry,” zei Harry terwijl hij naast me ging zitten. Eigenlijk hadden Liam en ik afgesproken dat er nooit iemand anders naast ons mocht zitten, maar voor Harry gold deze regel niet.
“Nice to meet you, Harry,” zei ik met een bekakt engels accent. Harry lachte en zei: “Zo Engels?”
“Jazeker, dat was Engels ja.” Harry en ik lachte, maar ik stopte snel toen meneer Stern ons boos aankeek. “Harry, dat je een nieuwe leerling bent betekend niet dat je door mijn uitleg heen mag praten. Dat is erg slecht voor je reputatie bij mij,” galmde de stem van meneer Stern door het lokaal. Harry keek hem geschrokken aan, “oh oeps, het spijt me meneer.”
Door de manier waarop hij het zei moest ik lachen, of eigenlijk een beetje dom giechelen. Harry draaide zijn hoofd om en keek me quasiwaarschuwend aan. meteen stopte ik met lachen, “Ik hou al op, ik hou al op,” zei ik snel terwijl ik mijn armen in de lucht gooide. “Mooi zo.” was Harry’s reactie. De rest van de les was een beetje saai en ik was blij toen het pauze was.
“Ga je mee wat eten halen?” vroeg ik aan Harry toen we in de gang stonden. “Ja, lekker. Bij de kantine?” vroeg Harry. okee, dat was wel het laatste wat ik zou doen, naar de kantine gaan. In de eerste klas gingen Liam en ik een keer naar de kantine, op de aller eerste schooldag, maar later hebben we dat nooit meer gedaan. Dat eten was echt niet te vreten, écht niet. Elke pauze waren Liam, zayn, Niall en ik te vinden in de snackbar, de Vuilnisbak.
“Nee, bij de vuilnisbak,” antwoordde ik, maar pas daarna besefte ik dat dat heel vreemd klonk. Ik besloot hem even in de maling te nemen en keek heel serieus. Harry keek me verbaast aan en begon daarna te lachen. “Ja, tuurlijk,” antwoordde hij met opgetrokken wenkbrauwen.
“Nee serieus, ik haal altijd eten bij de vuilnisbak met Niall, Liam en Zayn.”
Harry keek me nog steeds vreemd aan, maar op dat moment kwamen Zayn en Niall hand in hand aangelopen.
“Zo Lou, nieuw vriendje?” vroeg Zayn lachend terwijl hij naar Harry wees. ik voelde mezelf een beetje rood worden en schudde meteen mijn hoofd. “Nee, dit is Harry, mijn nieuwe klasgenoot.”
Harry keek me vragend aan, maar zei daarna hallo tegen Zayn en Niall. “Gaan we naar de Vuilnisbak?” vroeg Niall. Ik knikte en Harry keek nu Niall in plaats van mij verbaast aan. “De Vuilnisbak is een snackbar hier vlakbij,” zei Niall. “En weg is de grap,” zei ik. “Oh, zeg dat dan Louis,” zei Harry lachend.
“Kom we gaan.” Zayn begon te lopen en we volgden hem allemaal. “Heb je een fiets?” vroeg ik aan Harry.
Harry schudde zijn hoofd, waardoor zijn krullen schattig heen en weer gingen. Het zag er zo lief uit dat ik het liefste op hem was gesprongen, door zijn krullen woelde en hem zoende. Maar dat leek me beter om maar niet te doen. “Mijn moeder heeft me gebracht met de auto, omdat mijn fiets kapot is.”
“Oh, je kan wel bij mij achterop,” bood ik aan. “Okee,” antwoordde Harry vrolijk. Ik pakte mijn fiets uit het rek en ging erop zitten. “Spring erop!” zei ik tegen Harry, die aan kwam rennen en op de fiets sprong. Lachend begon ik te trappen. Een lach van oor tot oor verscheen op mijn gezicht toen ik Harry’s hand even mijn rug voelde aanraken.
Voor ons fietsen Niall en Zayn, met hun handen vast.

Harry POV
Langs Louis’ rug keek ik naar de twee jongens die voor ons fietsen, ze hadden elkaars handen vast. Ik vroeg me af of het vreemd was als ik aan Louis vroeg of ze wat hadden met elkaar. misschien was het wel helemaal niet zo en waren ze gewoon erg close met elkaar. maar toch vroeg ik het.
“Hebben, zij wat met elkaar?” vroeg ik voorzichtig terwijl ik naar Niall en Zayn wees. Louis begon te lachen. Ohnee, ik had toch niks verkeerds gezegd? Meteen had ik er spijt van.
“Ja, al sinds twee jaar zijn Niall en Zayn samen,” antwoordde Louis. Ik lachte, best schattig eigenlijk. Ik had nooit wat tegen homo’s gehad. Mijn moeder dacht altijd zelfs dat ik zelf ook homo was, maar daar was ik nog niet zo zeker van. Ze zei dat ze het wel merkte dat ik altijd toch iets meer naar jongens keek en dat ik altijd wel overdreven reageerde als ze een plaatje van een knappe man liet zien.
“Wat schattig.” was mijn reactie. “Ja hè,” zei Louis. Ik vroeg me eigenlijk af of Niall en Zayn al de hele tijd elkaars hand hielden, want toen ze aan kwamen lopen in school hadden ze ook al elkaars hand vast.
“We zijn er.” Louis zette de fiets stil en ik sprong eraf. “En zat het comfortabel?” vroeg Louis lachend. “Ja, het zat héérlijk,” antwoordde ik overdreven. “Kom we gaan naar binnen,” zei Louis terwijl hij mijn hand pakte en me naar binnen sleurde. Terwijl zijn hand de mijne aanraakte ging er een soort tinteling door mijn lichaam heen. Ik schrok ervan en trok snel mijn hand terug. Louis keek me geschrokken aan en liep snel naar binnen.
“Wat wil je? Ik trakteer,” zei hij. Oh, dat was lief van hem. “Ehm, doe maar een milkshake vanille.”
Niall en Zayn namen allebei alleen een ijsje en Louis nam zelf ook een milkshake. Hij gaf de vanille aan mij.
“Dankje,” zei ik terwijl ik naar hem glimlachte. We liepen naar een tafeltje met twee bankjes erom heen en gingen zitten. “Waar is Liam eigenlijk?” vroeg Niall. Ik vroeg me af wie Liam was. Waarschijnlijk een andere vriend van hun. “Die is ziek,” antwoordde Louis.
“Wie is Liam?” vroeg ik. “Liam is een vriend van ons,” zei Zayn. Ik knikte en nam een slok van m’n milkshake.