You are special (Tom lovestory) 8

Kelly pov:
Raar dat hun ook al werden gebeld. Maar als die jongen gedachten kon lezen, wat kon zijn broer dan? En wat kon jij nu eigenlijk? Er was toch niks speciaal aan me? Maar wij waren die jongens eigenlijk? Jongen: "Ik ben Tom en dat daar is mijn tweelingbroer Bill." Antwoordde Tom op mijn gedachten. Jij: "Kelly." En je stond recht. Bill: "En wat kan jij dan? Kan jij ook gedachten lezen?" Jij: "Nee dat kan ik niet en ik zou het echt niet weten en jij?" Bill: "Ik zou het ook niet weten." Jullie wandelden nog even tot jullie aan je huis kwamen. Jij: "Sorry voor de last jongens, maar nu moet ik echt wel gaan." Tom: "We zien je nog wel?" Jij: "Ja jullie weten me nu toch wonen." Je glimlachte eens en deed dan de deur achter je dicht. Je zag op de klok dat het al half 12 was, oeps nu gingen je ouders boos zijn. Vader: "Kelly, waar zat je?" Jij: "Ik was bij Simon." Vader: "Laat me volgende keer iets weten, ik dacht al dat er iets gebeurd was." Je hebt geen idee, dacht je. Je wou naar boven gaan maar je vader hield je tegen. Vader: "Doe jij je laatste klusjes nu, dan kan je daarna gaan slapen." Je knikte en je vader verdween naar boven. Je zuchtte even en streek de kleding en vouwde die netjes op waarna je ze op de tafel legde. Nu moest je enkel nog de afwas doen. Je deed je ring uit, maar die viel in het afvoerputje. Damn,de ring die ik van oma had gekregen. Je stak je hand in het putje zonder nadenken. Je voelde de ring langs je vingertoppen en duwde je hand dieper in het putje, voor zover dat mogelijk was. Jij: "Yeah!" Zei je triomfantelijk. Maar nu pas zag je het andere probleem. Ehm help? Hoe geraak ik hieruit?