Hoofdstuk2-2

Ik zetten een stap achteruit en gaf hem een afkeurend blik.
"Hé, ken je me niet meer? Ik ben het..."
zijn stem klonk me onbekend. Hij was kaal, droeg een jeans met een zwart sweather. Qua leeftijd zou ik hem begin de dertig schatten.
"Ben je bang van me?" vroeg hem. Ik knikte.
" Waarom?" Vervolgde hij. Het was me duidelijk dat hij me niet met rust ging laten en besloot dan maar verder te stappen.
" Waar ga je heen?" weerklonk zijn stem in de verte. Hoe was het toch mogelijk... Hij achtervolgde me, ik vergrootte mijn voetpassen. Dierf niet achterom te kijken. Besloot dan uiteindelijk te gaan rennen, mensen draaiden zich om en een stel tieners giegelden toen ik ze voorbij liep. Mijn ademhaling versnelde, zou hij me nog achterna zitten? Om de hoek van de straat stopte ik om tot adem te komen. Toen ik dacht van hem af te zijn hoorde ik iemand aankomen. Ik keek achterkom, het kwam steeds dichterbij... Mijn hart sloeg op hol en mijn pupilen vergroten uit angst. Een schaduw verscheen op de grond, ik hapte naar lucht toen een man voor me verscheen en zuchte vervolgens opgelucht. Hij was het niet, deze was blank en droeg een zwart kostuum met een blauwe das, aan zijn rechterhand was er een valies met ne symbool waarbij de letters HCB gemarkeerd waren. Hij liep me voorbij en keek me verbaasd aan. Met handen in de voorzak van mijn zwarte trui en mijn kap op ging ik huiswaards verder.
Kleddernat kwam ik aan, bleef voor de deur staan. Ik raapte al de moed die ik nog had bijeen en belde aan...