Mary

Gapend liep ik het toilethuisje uit. Misschien was ik vandaag iets te vroeg opgestaan. Ik liep naar het plein om een broodje te halen, toen ik- tot mijn verbazing -Sophie aan een picknicktafel zag zitten.
‘’Soph?''
Sophie keek verrast op toen ze haar naam hoorde. Ze zwaaide vrolijk en nam een slok van haar thee.
Ik keek haar met open mond aan. Totaal geen last van een ochtendhumeur.
Ik grinnikte bij de gedachte dat Ash waarschijnlijk veel van haar zou kunnen leren.
Zuchtend ging ik naast haar zitten.
‘’Vanwaar het goede humeur?’’
Sophie haalde haar schouders op, keek om haar heen en ademde de frisse lucht in.
‘’Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw...’’
Dromerig staarde ze voor zich uit.
‘’Teletubbies kom maar gauw?’’ vroeg ik haar met een grijns. Ze gaf me een gespeelde geïrriteerde blik.
‘’Uh uh.’’
Ze staarde naar iets achter me, terwijl haar ogen groot werden. Verbaasd draaide ik me om, om te zien waar ze naar keek. Mijn mond viel open van wat ik zag.
‘’Ash?’’
‘’Je bent vroeg.’’ grinnikte Sophie, nog steeds verbouwereerd.
Ashley zakte neer tegenover ons.
‘’Vervloekte haan.’’
Met een kwade blik keek ze naar de kinderboerderij verderop. Sophie en ik keken haar aan. Met alle macht probeerden we ons lachen in te houden.
‘’Wacht maar, als je het niet verwacht meneer Haan...’’ mompelde Ashley, haar blik nog steeds op de boerderij gericht.
‘’Vegetariër.’’ kuchte ik nonchalant. Ashley gaf me een kwade blik.
‘’Dat jij nou gewend bent om vroeg op te staan...’’
Ik rolde met mijn ogen.
‘’Sophie hier is de gene die in de wolken is, hoor.’’
Ashley staarde haar geschokt aan. Vervolgens begon ze haar uit te horen. De vreemdste theorieën kwamen boven water.
Sophie leek het komisch te vinden, dus ging ze diep in de theorieën op. Lachend draaide ik me om.
Dat het al zo rumoerig kon zijn zo vroeg in de ochtend.
Voor ik haar had gezien, wist ik al dat ze hier was. Aarde. Ze was in de buurt.
Alle drie grepen we onze armbanden op het zelfde moment.
‘’Ik haat het wanneer het dit doet.’’ zei Ashley, met haar tanden op elkaar. Sophie knikte grimmig.
Ik zocht het plein af.
Ga naar de kinderboerderij.
Ik stond op.
‘’Waar heen?’’ vroeg Sophie, die meteen begreep dat Water me verteld had waar we moesten wezen. Zij en Ashley stonden ook op.
‘’De kinderboerderij.’’
Ashley kreunde.
‘’Waarom altijd de kinderboerderij?’’
Sophie en ik lachte.
‘’Hoezo altijd?’’ vroeg Sophie, terwijl we daarheen liepen. Ashley gaf geen antwoord, vermoedelijk omdat ze die niet had.
Toen we eenmaal aan waren gekomen, zagen we haar meteen. Ze was kleiner en jonger dan ons, maar het was zeker weten Aarde. Ze viel op door haar lange, zwart met rode highlights haar.
Ze was in gesprek met een paar andere kinderen van haar leeftijd. Zei ik gesprek? Ik bedoel, ze had ruzie met een paar andere kinderen van haar leeftijd.
‘’Laat me toch met rust!’’ gilde Aarde. Een jongen, die een kop groter was dan zij, duwde haar hard op de grond. Onmiddellijk was Ashley weg.
Ze greep hem de jongen bij de kraag en keek hem kwaad aan.
‘’Een meisje, die nog eens kleiner is dan jijzelf, duwen?’’ vroeg ze fel. Sophie en ik liepen er ook heen, en hielpen Aarde op.
‘’Alles oké?’’ vroeg Sophie vriendelijk. Mary knikte trillend.
Met mijn handen in mijn zij voegde ik me naast Ash, die de jongen los liet. Ze keek mij aan.
‘’Dus, wat doen we met dit stelletje-‘’
Ik gaf haar een waarschuwende blik en ze slikte haar woorden in.
Met mijn liefste- hoewel de mensen waar ik close mee was wisten dat die nep was -glimlach keek ik de kinderen aan.
‘’Waarom laten we dat niet aan hun ouders over?’’
De kinderen keken elkaar angstig aan, mompelden wat beloftes en renden toen allemaal een andere kant op.
Ashley en ik draaiden ons tot het meisje dat Aarde was. Totaal onverwacht, zonder haar echt te zoeken, hadden we haar dan eindelijk gevonden.
Het meisje keek ons verlegen aan.
‘’Dank je.’’
Ik aaide haar hoofd en glimlachte, dit keer echt, warm.
‘’Don’t worry about it.’’
‘’Wat is je naam?’’ vroeg Sophie vriendelijk, nadat ze zichzelf en ons had voorgesteld.
‘’Mary.’’ het meisje leek zich nog steeds niet op haar gemak te voelen. Logisch, ten slotte waren wij ouder en een stuk groter.
‘’Wat zeg je er van om naar het strand te gaan, Mary?’’ vroeg Ashley grijnzend. Smooth, Ash. Van binnen lachte ik.
‘’Eh?’’ Mary keek haar verrast aan.
Op het strand lieten we Mary zien wat we konden. Ash creëerde figuren met vuur, Soph blies een groot stuk strand weg en ik creëerde mijn oh zo beroemde tsunami.
‘’Wauw,’’ fluisterde Mary toen we klaar waren. We keken haar verwachtingsvol aan.
‘’Wat?’’ vroeg ze ongemakkelijk.
‘’Oh right, we hebben haar niets uitgelegd.’’ lachte Ashley. Snel legde ik, met behulp van Ashley en Sophie, aan Mary uit wat ons in de afgelopen dagen overkomen was.
Ook legden we uit dat zij Aarde was, wat haar schokte.
‘’Ik?’’ vroeg ze met open mond. ‘’Maar ik ben-‘’
‘’Mary, sluit je gedachten af en luister goed oké? Vertel dan wat je hoorde.’’
Verbaasd sloot Mary haar ogen en deed wat ik zei. Geschokt opende ze haar ogen.
‘’Iets riep je, of niet?’’ vroeg Sophie haar. Het meisje knikte. In haar ogen las ik angst, maar ook enthousiasme.
‘’Dat is je armband,’’ legde Ashley uit. ‘’Het gebeurde ons ook.’’
Mary liet dit zich allemaal bezinken. Ik kon zien hoe ze nadacht.
Uiteindelijk haalde ze diep adem.
‘’Dus wat nu?’’
Ik wees op de grot.
‘’Laten we je armband ophalen.’’
Eenmaal in de grot aangekomen, begon ik weer runen op de muur te werpen. Mary keek gefascineerd toe.
Ze sprong geschrokken achteruit toen de muur zich in tweeën splitste. Ashley grinnikte.
Eén voor één liepen we naar binnen. Mary knielde neer voor het kistje. Ze wachtte een seconde voor ze het opende.
Zodra het kistje open was, vloog de groene armband er uit. Met grote ogen griste ze het sieraad uit de lucht. Met bemoedigingen van ons, deed ze de armband om.
Als één man draaiden Ashley, Sophie en ik naar de muur. De tekst verdween, terwijl daarnaast een deur verscheen.
Mary hapte naar adem.
‘’Waar leidt dat naar toe?’’
‘’Antwoorden.’’ zei ik en vastberaden liep ik op de deur af.